Kolumbijka Marta Gómez i turecki zespół Taksim Trio na inaugurację Festiwalu Skrzyżowanie Kultur.
Koncert 23 września w namiocie pod Pałacem Kultury od strony ulicy Świętokrzyskiej. Start o godz. 19.00.
Marta Gómez
Uzdolniona wokalistka, kompozytorka i instrumentalistka reprezentująca młode pokolenie kolumbijskich artystów.
Urodzona w 1978 roku Marta od najmłodszych lat uwielbiała śpiew i muzykę. Jako kilkulatka śpiewała w dziecięcym chórze, którego dyrygentka była pierwszą ważną postacią w muzycznym życiu artystki. Dzięki niej poznała wiele rytmów z południowych krajów Ameryki Łacińskiej, a także zaczęła próbować swoich sił w komponowaniu i solowym śpiewie. Będąc nastolatką Marta marzyła o karierze w muzyce popowej i rockowej, jednak przyjazd do Bostonu na studia w prestiżowej uczelni Berklee School of Music, zmienił jej perspektywę na dalszy rozwój. Postanowiła uczynić tradycyjną muzykę latynoamerykańską swoim atutem, który wyróżni ją spośród innych młodych muzyków. Początkowo oprócz rodzimych kolumbijskich rytmów takich cumbia, vallenato, bambuco czy pasillo, fascynował ją folklor argentyński – zambas, chacareras, tango i milonga. Następnie przyszło zainteresowanie tradycyjną muzyką krajów andyjskich: Peru, Chile, Boliwii.
Wraz ze swoim zespołem Marta Gómez łączy różne elementy typowe dla muzyki latynoamerykańskiej: karaibskie rytmy, andyjskie nostalgiczne melodie, kolumbijskie czy boliwijskie tańce. Wraz ze swoim zespołem znakomicie splata je z latynoskim jazzem, a także popem. Na swój pierwszy album „Solo Es Vivir” (2003) samodzielnie napisała wszystkie teksty i muzykę, tak też konsekwentnie pracowała przy sześciu kolejnych. Wyjątkiem była płyta „El Corazón y el Sombrero” z 2011 roku, prawie w całości zawierająca piosenki do wierszy Federico Garcii Lorki. W swoich tekstach Marta sięga do codziennych ludzkich historii, emocji i nostalgii.
Marta Gómez koncertowała prawie na całym świecie, a jej utwory regularnie znajdują się na kompilacjach z najlepszą muzyką z Ameryki Południowej. Kilkukrotnie była nominowana do nagrody Latin Grammy, a w 2014 roku otrzymała ją za najlepszy album z muzyką dla dzieci pt. „Coloreando”.
Taksim Trio
Mistrzowie melodii, improwizacji i nastroju. Ich szczególne znaki to perfekcyjne zespolenie trzech instrumentów i trzech muzycznych osobowości.
Hüsnü Şenlendirici (klarnet), Ismail Tunçbilek (bağlama) i Aytaç Doğan (kanun) to wirtuozi swoich instrumentów i jedni z najbardziej znanych obecnie tureckich muzyków. Wszyscy trzej znali się od lat, byli członkami różnych popularnych zespołów, jednak w 2007 roku postanowili połączyć swoje talenty jako trio. Ich wydany w tym samym roku debiutancki album „Taksim Trio” odniósł w Turcji ogromny sukces, a także otworzył im drzwi na światowy rynek world music. Słuchaczy zachwyciło przenikanie się w ich muzyce różnorodnych wpływów: od jazzu i bliskowschodniej muzyki cygańskiej przez otomańską klasykę, do tureckiej popularnej arabeski i popu. Przede wszystkim jednak Taksim Trio imponowało zarówno perfekcją we wspólnym zgraniu jak i indywidualnym kunsztem każdego z muzyków.
Po kilku latach intensywnego koncertowania na całym świecie i krótkiej przerwie w działalności, artyści powrócili w 2013 roku albumem „Taksim Trio 2”. Kontynuowali na nim wypracowany przez siebie styl, opracowując zarówno klasyczne tureckie utwory, jak też własne kompozycje oraz przeboje gwiazd tureckiej piosenki: Sezen Aksu czy Orhana Gençebaya. Na najnowszej płycie „Ahi” (2016) Taksim Trio sięgają również do wątków muzyki flamenco, a nawet do twórczości Johna McLaughlina.
Nieustającą inspiracją dla zespołu Taksim Trio jest Stambuł, jedno z najpiękniejszych miast na świecie i kulturalne centrum Turcji. Natomiast taksim to nie tylko nazwa głównego placu i serca tego miasta, ale również termin oznaczający improwizację – najwyższą formę tureckiej sztuki muzycznej. Muzyka Taksim Trio to również odzwierciedlenie niezwykłego klimatu Stambułu, będącego tyglem kulturowym i pomostem (także dosłownym) pomiędzy Europą, a Azją.
Klarnecista Hüsnü Şenlendirici pochodzi z muzycznej rodziny, na klarnecie i na trąbce grali jego ojciec i dziadkowie. Po zakończeniu nauki w Konserwatorium Muzyki Tureckiej w Stambule początkowo grał w zespole ojca, a w 1996 założył grupę Laço Tayfa, z którą odniósł międzynarodowy sukces (m.in. dzięki płycie nagranej wspólnie z nowojorskim Brooklyn Funk Essentials). Występował prawie ze wszystkimi legendami tureckiej muzyki popularnej, brał udział w nagraniu kilkudziesięciu płyt, wydał również kilka solowych albumów. Regularnie występuje w muzycznych programach tureckiej telewizji TRT, a w swoim kraju ma status prawdziwej gwiazdy.
Ismail Tunçbilek gry na bağlamie uczył się przede wszystkim u swojego ojca Sabriego. Pod koniec lat 90-tych muzyczne podróże do Egiptu, Izraela i do innych krajów Bliskiego Wschodu oraz spotkania z tamtejszymi muzykami pozwoliły mu wykształcić swój indywidualny styl gry i zachęciły do komponowania. Współpracował również z artystami hiszpańskimi, m.in. z Paco de Lucią i Carlosem Beneventem. Obecnie jest jednym z najlepszych na świecie wirtuozów nowoczesnej bağlamy, tworzy również muzykę do filmów i seriali.
Aytaç Doğan zaczął grać na kanunie jako dwunastolatek. Niedługo później grywał już z ikoną tureckiej muzyki popularnej Ibrahimem Tatlısesem i na dworach arabskich szejków. Oprócz technik tureckiej muzyki klasycznej, w swojej grze wykorzystuje też wątki jazzowe, bluesowe, muzykę cygańską i latynoską. Jego styl był nowością na scenie muzyki tureckiej i doczekał się wielu naśladowców. W 2012 roku wydał solowy album „Deva”.
