0

Miron inspiracją Sashy

Shasa Strunin
Shasa Strunin
fot. Arch. Sashy Strunin (FB)

Sasha Strunin, wokalistka, wydała nowy album studyjny, a na nim 9 utworów z wierszami Mirona Białoszewskiego.

Miron Białoszewski to ulubiony poeta Sashy Strunin.
Kiedy po trzech latach przerwy wokalistka wydała nowy album studyjny nie mogło nie być tam utworów Mirona.

Do współpracy po raz kolejny Sasha zaprosiła wybitnego amerykańskiego trębacza, kompozytora i aranżera Gary’ego Guthmana, który przygotował wszystkie kompozycje na płytę.

Sasha Strunin długo szukała swojej muzycznej drogi.
Zaczynała jako wokalistka zespołu The Jet Set, grającego muzykę stanowiącą mieszankę różnych stylów m.in. R’n’B, rapu, popu i dance. Po rozstaniu z formacją wydała minialbum zatytułowany Stranger, na którym muzykę elektroniczną uzupełniła motywami zaczerpniętymi z jazzu, muzyki etnicznej, a nawet opery. Pierwszy album studyjny utrzymała w klimacie lekkiego popu, dopiero na krążku Woman in Black dała się poznać jako wokalistka jazzowa. Autoportrety to jej trzeci album studyjny.

Sasha Strunin:

Coś zupełnie nowego, moje marzenie tak naprawdę się spełniło. Niesamowity projekt, który narodził się w mojej głowie dużo, dużo wcześniej, ale teraz miałam odwagę, aby go zrealizować.

Wokalistka przełożyła na język muzyczny poezję Mirona Białoszewskiego, którą pasjonuje się od czasów studiów na poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Na potrzeby swojej trzeciej płyty gwiazda wybrała dziewięć wierszy poety – twierdzi, że kierowała się przede wszystkim subiektywnością miłością do tej poezji, wybierając utwory, z tekstami których najmocniej się identyfikuje. Dbała też, by wiersze interpretowane przez nią i przefiltrowane przez jej wrażliwość brzmiały autentycznie dla słuchacza.

Sasha Strunin:

Były dwa czynniki, czyli subiektywna miłość i to, co po prostu na mnie działa. Ważne było, żeby utwory mogły dzięki temu, że ja je śpiewam coś jeszcze nowego opowiedzieć i żebym mogła je odczuć jako kobieta żyjąca w XXI wieku, mająca zupełnie inne problemy niż Miron miał wtedy w czasach komunistycznych, kiedy to pisał.

Gwiazda podkreśla, że pozyskanie praw do utworów Mirona Białoszewskiego nie było łatwe. Musiała przekonać do siebie spadkobierców poety m.in. holenderskiego slawistę Henka Proeme. Wokalistka wysyłała mu do weryfikacji i akceptacji każdy utwór, jeszcze na etapie demo. Zaznacza jednak, że kontakt z Holendrem był sympatyczny i serdeczny.

Sasha Strunin na Dreptaku Mirona Białoszewskiego
Sasha Strunin – na Dreptaku Mirona Białoszewskiego
fot. Arch. Sashy Strunin (FB)

Sasha Strunin:

Henk bardzo polubił to, co się dzieje z jego poezją. Zobaczył, że to, co ja robię, jest z czystego serca, że to jest po prostu zrobione z miłości do poezji Mirona, że to nie jest absolutnie żadne wykorzystywanie jego nazwiska czy coś w tym stylu.

Artystka po raz kolejny zaprosiła do współpracy wybitnego amerykańskiego trębacza, kompozytora i aranżera Gary’ego Guthmana, który stał się autorem wszystkich dziewięciu aranżacji na płycie. Wokalistka nie ukrywa, że dla Amerykanina było to wyjątkowe wyzwanie, poezja Mirona Białoszewskiego nawet dla osób doskonale znających języka polski bywa mocno abstrakcyjna, a przez to trudna w odbiorze.

Sasha Strunin:

Gary nie znając wcześniej wierszy Mirona, zmierzył się z nimi po raz pierwszy również w kontekście jego znajomości języka polskiego, która bardzo się rozwinęła przy tym projekcie i również rozwinęła moją głowę i jego.

Agencja Newseria

Utwory na płycie

  1. A jak wrócę                                 5:28
  2. Przechyły                                    8:02
  3. Noce nieoddzielenia                 7:13
  4. Sztuki piękne mojego pokoju 7:08
  5. Jedno rano                                  7:06
  6. Sen                                                8:32
  7. O obrotach rzeczy                     5:17
  8. Któregoś marca                          7:11
  9. Autoportrety                               7:34

Płyta

Wykonawcy:

  • Sasha Strunin
    właściwie Aleksandra Igoriewna Strunina (ur. 27 X 1989 w Leningradzie),
    polska piosenkarka pochodzenia rosyjskiego.
    Członkini Stowarzyszenia Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych (SAWP).
    Popularność zyskała dzięki występom w zespole The Jet Set (2005–2008), z którym wydała jeden album studyjny zatytułowany Just Call Me (2006) i reprezentowała Polskę z utworem „Time to Party” w 52. Konkursie Piosenki Eurowizji (2007).
    W 2009 rozpoczęła solową działalność muzyczną i wydała popowy album Sasha. Dwa lata później ogłosiła niezależność artystyczną, ograniczyła swoją obecność w mediach i rozpoczęła poszukiwanie nowego kierunku muzycznego, czego efektem była wydana w 2013 EP-ka Stranger z muzyką elektroniczną. W 2016 wydała swój drugi album studyjny zatytułowany Woman in Black, utrzymany w stylistyce jazzowej, który nagrała we współpracy z trębaczem jazzowym Garym Guthmanem. Kolejny projekt duetu, album Autoportrety, ukazał się w 2019.
  • Filip Wojciechowski
    jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Bronisławy Kawalla. Artysta zdobył wiele nagród na konkursach pianistycznych m.in.: w Paryżu (Konkurs im. Claude Kahna), w Darmstad (Europejski Konkurs Chopinowski) oraz w Warszawie, gdzie otrzymał nagrodę specjalną na XIII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina. Występował z recitalami na całym świecie i w tak renomowanych salach, jak: Filharmonia Berlińska, Opera House w Monte Carlo, Tokyo International Forum. Artystyczna działalność pianisty została również uhonorowana nagrodami w postaci stypendiów: Ministerstwa Kultury i Sztuki, Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie, firmy Yamaha, ”Medalem Młodej Sztuki” w Poznaniu. W swoim dorobku artystycznym posiada liczne nagrania dokonane dla Polskiego Radia i Telewizji oraz wytwórni płytowych m. in. Japońskiej ”Denon” i polskiej Dux.
    Filip Wojciechowski jest również uznanym pianistą jazzowym. Swoje pierwsze znaczące sukcesy odnosił w zespole Central Heating Trio, z którym zdobył wiele nagród na konkursach jazzowych w kraju i za granicą m.in. I nagrodę na konkursie „Jazz Juniors” w Krakowie, nagrodę Festiwalu ”Pomorska Jesień Jazzowa” – tzw. ”Klucz do Kariery” oraz nagrodę za najlepsze wykonanie utworu obowiązkowego w Hoeilart w Belgi. Pianista występował również w kwartecie Zbigniewa Namysłowskiego, Garego Guthmana, z Krzesimirem Dębskim oraz Richardem Galliano.
  • Paweł Pańta
    ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie w klasie kontrabasu Andrzeja Mysińskiego oraz Studium Jazzowe przy ul. Bednarskiej u Zbigniewa Wegehaupta. W 1994 r. rozpoczął współpracę z Polską Orkiestrą Radiową. W 1995 r. był członkiem Gustav Mahler Jugendorchester, prowadzonej przez Claudio Abbado, z którą występował na BBC Proms Festival i Berliner Festspiele.
    W latach 1996-1998 występował w Niemczech, USA, Chinach i Rosji z międzynarodową orkiestrą Philharmonie der Nationen, z ktorą zagrał ponad sto koncertów.
    Od 1998 r. współpracuje z kwintetem smyczkowym I Solisti di Varsavia. Nagrał z kwintetem i Karolem Radziwonowiczem dwie płyty poświęcone twórczości F. Chopina. Współpracuje również z kwartetem Prima Vista, z którym koncertuje z takimi solistami jak: K. A. Kulka, P. Paleczny, J. Stanienda, T. Wojnowicz, W. Kłosiewicz, J. Kotnowska. Gościnnie wystąpił na płycie Siesta (A. Mleczko as., ss. i kwartet Prima Vista), nominowanej do Fryderyka 2003 w kategorii Album Roku – Muzyka Kameralna. Jakomuzyk jazzowy występował w zespołach Zbyszka Namysłowskiego, Marcina Małeckiego, Wojtka Majewskiego, Roberta Majewskiego i Filipa Wojciechowskiego.
    Od 2000 r. grał w Andrzej Kurylewicz Trio. Jest zdobywcą trzeciej nagrody na czwartym międzynarodowym konkursie improwizacji jazzowej w Katowicach. Uczestniczył w nagraniu wielu płyt zarówno klasycznych, jak i jazzowych: I Solisti di Varsavia i Karol Radziwonowicz – Chopin: Koncert e-moll, Koncert f-moll; Filip Wojciechowski Trio: „ClassicJazz” (2000); Andrzej Kurylewicz Trio – „Andrzej Kurylewicz Trio”, Polskie Radio (2001); Wojciech Majewski Quintet – „Grechuta”, Sony Music Polska (2001); Filip Wojciechowski Trio –„Romantic Meet Jazz”, DUX (2003); Sinfonia Viva – „Muzyka i Ekran”, DUX (1999); „Muzyka i Ekran II”, DUX (2001); Wanda Warska – „Piosenki z Piwnicy”, Polskie Radio (2004); Elzbieta Wojnowska, Wlodek Pawlik – „Sonety Szekspira”, PPA i CS Impart (2004); Trio Marcina Maleckiego – „Odyseja Kosmiczna” (2005).
    Kontrabasista/gitarzysta basowy współpracujący z czołówką polskiego jazzu oraz z artystami scen teatralnych. Obecnie jest aktywny w zespołach Janusza Bogackiego, Gary’ego Guthmana, Wojciecha Gogolewskiego i Filipa Wojciechowskiego oraz z Włodek Pawlik Trio (Grammy 2014 za album „Night in Calisia”).
  • Cezary Konrad
    perkusista jazzowy, kompozytor, aranżer. Studiował w Akademii Muzycznej w Warszawie (klasa perkusji prof. Stanisława Skoczyńskiego).
    Karierę rozpoczynał w zespole Central Heating Trio. W 1995 r. powstała pierwsza jego grupa muzyczna pod nazwą Cezary Konrad Quartet. Nagrał z nią w 1999 r. płytę pt. One mirror… many reflections (wydana w 2000 r.). Od 1998 r. współpracował z Anną Marią Jopek. W 2005 r. powstała grupa Cezary Konrad‘ the New Band w składzie: Krzysztof Herdzin, Paweł Pańta, Marek Podkowa. Od 2006 r. występuje także z koncertami solowymi.
    Koncertował m.in. z muzykami takimi jak: Randy Brecker, Susan Weinert (1995 r. – współautorska płyta pt. Meeting in Krakow, wydana w 1996 r.), Didier Lockwood, Karrin Allyson, Deborah Brown, Mino Cinelu, Joe de Franco, Volker Greve, Gary Guthman, Omar Hakim, Paul Imm, Pat Metheny, Nippy Noya, Leszek Możdżer, Tomasz Stańko, w grupie Włodek Pawlik Trio, Krzysztof Herdzin Trio, Andrzej Kurylewicz Trio (od marca 2007 r.), w kwartecie Zbigniewa Namysłowskiego, a także Kuby Stankiewicza, z którym nagrał album Nothern Song (Płyta Roku 1994)[4].
    W trakcie studiów rozpoczął współpracę z Warszawską Grupą Perkusyjną, z którą brał udział w takich wydarzeniach muzycznych jak m.in. Warszawska Jesień i Warszawskie Spotkania Muzyczne. Występuje z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Warszawie oraz Orkiestrą Sinfonia Varsovia.
  • Gary Guthman
    urodził się w Portland w stanie Oregon, USA. Rozpoczął naukę gry na trąbce w wieku 9 lat. Przeszedł klasyczny cykl studiów muzycznych. Jego profesorem był pierwszy trębacz Oregon Symphony Fred Sautter. W 1970 przeniósł się do Kanady i wygrał przesłuchania na stanowisko pierwszego trębacza w Edmonton Symphony. Jego styl gry sprawił, że szybko stał się jednym z najbardziej znanych trębaczy w tym kraju. Występował jako solista ze wszystkimi największymi orkiestrami symfonicznymi w Kanadzie (m.in.: Vancouver Symphony, Edmonton Symphony, Calgary Philharmonic, Winnipeg Symphony i Toronto Symphony). Koncertował również w USA z takimi orkiestrami jak m.in.: The Memphis Symphony, Austin Symphony, The Oregon Symphony, The Orlando Philharmonic. W świecie rozrywki występował z takimi gwiazdami jak: Tony Bennett, Aretha Franklin, Tom Jones, Paul Anka, Jonny Matis, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej i Bee Gees.
    Przez wiele lat uprawiał działalność pedagogiczną prowadząc klasę trąbki (University of British Columbia–Vancouver, Grant MacEwan Community College-Edmonton, Red Deer College-Red Deer Alberta Canada). Prowadził także wiele kursów mistrzowskich oraz był liderem licznych zespołów jazzowych. Dał wiele wykładów improwizacji jazzowej na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych.
    Otrzymał doroczną nagrodę krytyki amerykańskiej jako solista i równocześnie aktor rewii muzycznej Forewer Swing, która przez 2 lata z sukcesem odbywała tournée po USA. Jest wykonawcą, autorem, producentem i aranżerem trzech przedsięwziąć: A Tribute to Harry James, The Trumpet Greats i Swing, Swing, Swing, z którymi podróżuje po całym świecie.
    W 2004 Gary Guthman występował jako solista z Gulf Coast Symphony Orchestra, London Symphony Orchestra, Syracuse Symphony Orchestra i Hamilton Philharmonic Orchestra, a także z New York Pops Orchestra w słynnej sali Carnegie Hall w Nowym Jorku na zaproszenie Skitcha Henderssona, założyciela i wieloletniego dyrektora New York POPs.
    W czerwcu 2004 odbyła się premiera jego nowej produkcji Swingmatism która przez 10 wieczorów uświetniała Vancouver Jazz Festival w Kanadzie. Koncertuje na całym świecie.W roku 2008 przeprowadził się do Warszawy, gdzie nadal mieszka.
    W 2011 roku otrzymał polskie obywatelstwo.
    W 2016 roku skomponował hymn Wawra z okazji 150-lecia Wawra.
    Z tego powodu Guthman odebrał z rąk burmistrza dzielnicy Wawer specjalne wyróżnienie. Hejnał został zaprezentowany podczas koncertu Kayah na Wawer Music Festival.

Wikipedia, RDC, Polskie Radio, Wieczory w Arsenale,

27 lipca 2019 08:03
[fbcomments]