Powiedziała – efekt śledztwa

„Powiedziała…” – to pierwsze słowo tytułu książki, którą opisuje Roman Soroczyński.

Przez kilka dekad nazwisko producenta filmowego, Harveya Weinsteina, było w Hollywood synonimem władzy. Mógł tworzyć gwiazdy i je niszczyć, nadawać karierom bieg lub dusić je w zarodku. Przez wiele lat krążyły plotki, że jego pomoc nie jest bezinteresowna, a kobiety, które bierze pod swoje skrzydła, płacą za to swoim ciałem.

Książka o dosyć długim tytule – Powiedziała. Śledztwo, które zdemaskowało Harveya Weinsteina i zapoczątkowało ruch #MeToo – to trzymający w napięciu zapis śledztwa dziennikarskiego w sprawie Weinsteina, które w 2017 roku przeprowadziły dwie dziennikarki „The New York Times”, laureatki Pulitzera Jodi Kantor i Megan Twohey.

Ukazująca się nakładem Wydawnictwa Poznańskiego książka mówi jednocześnie o władzy, która deprawuje, o wyzwalaniu się z roli ofiary i walce prawdy z kłamstwem. Autorki szukają odpowiedzi na pytanie o konsekwencje swoich reportaży i skutki ruchu #MeToo: Co się zmieniło?

Kantor i Twohey z dokładnością opisują, jak docierały do kolejnych ofiar Weinsteina, jak przekonywały je do mówienia, a także o kontratakach zhańbionego producenta i jego sztabu. Uciekali się oni do prób zniesławiania i pomawiania skarżących się kobiet i dziennikarek opisujących wydarzenia, gróźb wobec redakcji czasopism, hejtu i trollowania, a nawet wynajęcia zagranicznej firmy, która miała w swoich szeregach byłych agentów wywiadu. Okazuje się, że i inni „bohaterowie” (a wśród nich Donald Trump) próbowali wręcz atakować, zamiast przyznać się do winy. Jednak kobiety, które rzuciły wyzwanie potworom, były gotowe stoczyć walkę o prawdę.

Powiedziała... – okładka

fot. Roman Soroczyński

Obie dziennikarki „The New York Times”, opisując seksualne przestępstwa Harveya Weinsteina, doprowadziły do sądowego wyroku skazującego go na 23 lata więzienia (de facto dożywocie).

Zostały za to nagrodzone w 2018 nagrodą Pulitzera. Już wcześniej zajmowały się podobną tematyką.

Jodi Kantor opisywała sprawy gender i relacji pracowniczych. Była autorką lub współautorką głośnych artykułów o tym, jak czołowe amerykańskie korporacje (m.in. Amazon i Starbucks) traktują swoich pracowników.

Megan Twohey była autorką reportaży śledczych dla Reutera i czasopism wydawanych w innych dużych miastach USA: Chicago Tribune i Milwaukee Journal Sentinel. Opisywała między innymi różne zjawiska występujące w środowisku medycznym i w podziemnej sieci zajmującej się adopcją dzieci.

Autorki przyjęły ciekawy sposób narracji: piszą o sobie w trzeciej osobie liczby pojedynczej – tak, jakby ograniczyły się li tylko do opisywania zjawisk. Dzięki temu książka jeszcze bardziej zyskuje. Nic dziwnego zatem, że przyczyniła się ona do znacznego rozszerzenia ruchu #MeToo, zapoczątkowanego w 2006 roku przez afroamerykańską działaczkę, Taranę Burke. Swoją drogą, ciekaw jestem, jak w Polsce – w kontekście ostatnich decyzji jaśnie panujących – wygląda sytuacja nękanych kobiet?

Jodi Kantor, Megan Twohey

Powiedziała. Śledztwo, które zdemaskowało Harveya Weinsteina i zapoczątkowało ruch #MeToo