Ktoś upadł na głowę wybierając Film Otwarcia 34. Warszawskiego Festiwalu Filmowego.
W tytułowym tramwaju toczą się rozmowy, wygłaszane są monologi, dochodzi do kłótni małżeńskiej, pasażerowie śpiewają – jeden nawet rapuje. Tematyka różnorodna: religijna, polityczna, wojenna – wiadomo Izrael, ale także sportowa, życiowa, turystyczna. Kamera jeżeli opuszcza tramwaj to tylko na chwilę – na przystanku.
Nie można tej produkcji zarzucić braku oryginalności. Ale pomysłów starczyło na pół godziny, a nie na pełnometrażowy film. Seria nie powiązanych ze sobą scen, nawet jeżeli niektóre same w sobie są interesujące nuży, męczy, a w końcu wręcz irytuje.
Warszawski Festiwal Filmowy to odpowiednie miejsce na filmy specyficzne, niskobudżetowe, nietypowe. Ale na film otwarcia zawsze wybierano produkcje dla szerszej publiczności. Chybiony tegoroczny wybór spowodował, że ludzie wychodzili z sali od 20 minuty, a momentami była to nomen omen masowy exodus. Komentarzy tych, którzy wytrwali do końca nie wypada przytaczać. Na szczęście organizatorzy zorganizowali tylko jeden pokaz. Jak ktoś nie „załapał się” na bilet – wygrał festiwalowy los na loterii.
Opis festiwalowy:
Po Jerozolimie jeździ tramwaj, który zbliża mieszkańców zachodniej – izraelskiej i wschodniej – palestyńskiej części miasta. Wyrusza z miejsca, gdzie leżą najważniejsze cmentarze Izraela, instytut Yad Vashem, wzdłuż handlowej i biznesowej ulicy Jaffa, wzdłuż murów Starego Miasta, mija osiedla ortodoksyjnych Żydów, by dotrzeć do Shuafat i BeitHaniny, dwóch dużych dzielnic palestyńskich, a kończy trasę w Pisgat Ze’ev na terytorium palestyńskim. Obserwujemy codzienne sceny z życia pasażerów w podróży, których tramwaj zbliża do siebie, czy tego chcą, czy nie. Jak mówi reżyser: „Ten film jest ironiczną, ale i optymistyczną zarazem metaforą podzielonego miasta, w którym my, Izraelczycy, Palestyńczycy i inne narodowości, wszyscy próbujemy doświadczyć w tym tramwajowym mikrokosmosie, jak mogłoby wyglądać życie bez wielkich konfliktów i przemocy. Jak moglibyśmy żyć nie zabijając siebie nawzajem, akceptując swoją obecność i dzielące nas różnice”.
- Reżyseria: Amos Gitaï
- Scenariusz: Amos Gitaï, Marie-José Sanselme
- Montaż: Yuval Orr
- Zdjęcia: Eric Gautier
- Muzyka: Louis Sclavis, Alex Claude
- Obsada: Mathieu Amalric, Noa Ahinoamam Nini, Yael Abecassis, Hana Laslo, Pippo Delbono
