0

WFF o emigrantach

Imigranci, uchodźcy w filmach – 32. Warszawski Festiwal Filmowy
fot. Warszawski Festiwal Filmowy

Warszawski Festiwal Filmowy to zawsze prezentacja tematów ważnych, aktualnych, często kontrowersyjnych. Na tegorocznym nie zabraknie zagadnienia napływu do krajów europejskich fali uchodźców.

Współcześni nomadowie, poszukiwacze domu, szczęścia, wolności, spokoju. Różne są powody opuszczenia ojczyzny, zapominania o własnej tożsamości, choćby na chwilę. Tematyka imigrantów przedstawiona jest w następujących w filmach specjalnie dobranych na Warszawski Festiwal Filmowy:

  • Dziesiąty mężczyzna,  reż. Daniel Burman (Argentyna 2016).
    Ariel uciekł z żydowskiej dzielnicy Buenos Aires, żeby robić karierę w Nowym Jorku. Ojciec ściąga go z powrotem. Komediodramat o niełatwych drogach odkrywania własnej tożsamości.
  • Mali Blues,  reż. Lutz Gregor (Niemcy 2016).
    Muzyczny film drogi o niezwykle bogatej kulturze muzycznej Mali położonego w Afryce Zachodniej. Muzycy w walce z szariatem opowiadają się za wolnością wyrażania się i pokojem. Jedną z bohaterek filmu jest międzynarodowa gwiazda Fatoumata Diawara.
  • Radiowe marzenia,  reż. Babak Jalali (Stany Zjednoczone 2016).
    Na antenie perskiego radia w San Francisco ma spotkać się Kabul Dreams – pierwsza rockowa kapela z Afganistanu i ich idole – legendarna grupa Metallica. Film nagrodzony na festiwalu w Rotterdamie za „subtelną i pokazaną z humorem refleksję na temat wyobcowania ludzi, którzy przeszczepieni są do innej kultury.”
  • Sekret Aidy,  reż. Alon Schwartz, Shaul Schwarz (Izrael, Niemcy, Stany Zjednoczone 2016).
    Niesamowita i niezwykle emocjonalna historia braci Izaaka i Shepsela, którzy po raz pierwszy spotkali się wieku 60 lat i wspólnie zaczęli odkrywać kolejne rodzinne tajemnice.
  • Słońce, to słońce mnie oślepiło,  reż. Anka & Wilhelm Sasnal (Polska, Szwajcaria 2016).
    Co tak naprawdę oznacza spotkanie z Obcym – tak w wymiarze jednostkowym, jak również w społecznym, szczególnie w czasach narastającego nacjonalizmu i ksenofobii w krajach takich jak Polska?
  • Szukając schronienia,  reż. Eva Orner (Australia 2016).
    Australia wprowadziła jedne z najsurowszych przepisów imigracyjnych na świecie. Film pokazuje psychiczne, fizyczne i finansowe konsekwencje australijskiej decyzji, by ubiegające się o azyl rodziny zamknąć daleko w urągających człowiekowi warunkach, w ukryciu przed mediami. Jak niszczy się życie tych ludzi pod pretekstem ratowania go.
  • Teatr życia,  reż. Peter Svatek (Kanada 2016).
    Refettorio Ambrosiano — najbardziej niezwykła darmowa jadłodajnia dla bezdomnych i uchodźców w Mediolanie. Prowadzi ją światowej sławy szef kuchni Massimo Bottura i 40 najlepszych kucharzy z całego świata. Używają jedzenia wyrzuconego po Światowej Wystawie EXPO 2015. Ten film nakarmi ciało i ducha.
  • W zamrożeniu,  reż. Hulda Rós Gudnadottir (Islandia 2016).
    20 tysięcy kartonów ryb do załadowania przez 48 godzin w temperaturze minus 35 stopni. Niezwykły dokument pokazujący pracę w porcie w Reykjaviku.
  • Wystarczy odwagi,  reż. John E. Robertson (Chile, Wenezuela 2016).
    On dorastał na wygnaniu w Wenezueli. Powraca do rodzinnego kraju, do Chile, by pomścić ojca, zamordowanego kilkadziesiąt lat wcześniej w Santiago przez wojskową dyktaturę. Ona uciekła z Wenezueli z nadzieją, że znajdzie w Chile lepsze życie. On i Ona spotykają się…
  • X 500,  reż. Juan Andrés Arango (Kanada, Kolumbia, Meksyk 2016) 108 min.
    Kanada, Meksyk, Kolumbia – trzy różne kraje, trójka różnych bohaterów, którzy żyją równocześnie, ale nigdy się nie spotkają. Łączą ich doświadczenia. Każdego z trójki bohaterów czeka mentalna, emocjonalna, a nawet fizyczna przemiana na drodze do nowego życia.
27 września 2016 22:10
[fbcomments]