Od 20 grudnia w trzech warszawskich galeriach jednocześnie (Stara Galeria, Galeria Obok, Galeria Nowe Miejsce) oglądać będzie można fotografie i obiekty autorstwa zmarłego w tym roku Zygmunta Rytki – wybitnego artysty, autora licznych projektów fotograficznych, prac video i instalacji.
Wystawy będzie można oglądać do 16 stycznia.
W ramach wydarzenia w Starej Galerii zaprezentowane zostaną m. in. instalacje „Fotowizja” (1981) i „Na srebrnym globie” (2017), obiekt „Moje formy zapisu”, film „Retransmisja” oraz fotografie z cyklu „Noe”. W Galerii Obok do obejrzenia będą fotografie i film z cyklu „Fiat 126P” 9 (1976) oraz pięć obiektów z serii „Moje formy zapisu” (2010). Galeria Nowe Miejsce wyeksponuje fotografie i film z trzech cykli: „Obiekty chwilowe projekt transformacji” (1989), „Obiekt nietrwały” (1089/90), „Ciągłość nieskończoności” (1983) oraz składająca się z fotografii i kamieni instalację „Obiekty dynamiczne” (2001/2018).
Wszystkie prezentowane fotografie i instalacje są oryginalnymi pracami wystawowymi przygotowanymi przez artystę, pochodzą z archiwum rodziny oraz Fundacji In Situ w Sokołowsku. Wystawy powstały we współpracy kuratorskiej zespołu: Bożenny Biskupskiej, Jolanty Rycerskiej i Magdaleny Wdowicz-Wierzbowskiej.
Wernisaże wystaw odbędą się 20 grudnia 2018 w dwóch miejscach – o godz. 19 w galerii Nowe Miejsce i o godz. 20 w Starej Galerii ZPAF, gdzie odbędzie się uroczyste otwarcie wystaw prezentowanych w przestrzeniach obu galerii ZPAF (Starej Galerii i Galerii Obok) oraz koncert jazzowy i poczęstunek. Wszystkie wystawy będą czynne do 16 stycznia 2019 roku.
Organizatorem wydarzenia jest Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Fotografików. Wydarzenie dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
- Nowe Miejsce Al. Jerozolimskie 51 lok. 2 Godziny otwarcia: wt. – niedz. 15-19
- Stara Galeria i Galeria Obok Plac Zamkowy 8 Godziny otwarcia: pon – pt 12-18, sob. – niedz. 14-18 (Stara Galeria) wt – sob 15-19 (Galeria Obok)
Zygmunt Rytka
Wybitny artysta urodzony w 1947 w Warszawie, zmarł 23 marca 2018 roku. Członek ZPAF od 1979. Artysta intermedialny o tradycji neoawangardowej, posługujący się fotografią, tworzący instalacje. W latach 70. realizował filmy eksperymentalne, a w 80. video. Od lat 80. związany z łódzkim środowiskiem niezależnym – początkowo Kulturą Zrzuty, potem Galerią Wschodnią, a także z galerią „FF” w Łodzi. Od tego samego czasu, czyli początku lat 80. wystawiał w Małej Galerii ZPAF-CSW w Warszawie. W latach 70. zajmował się dokumentacją polskiego życia artystycznego. W okresie 1975-77 pracował w Galerii Współczesnej w Warszawie. Od początku lat 70. wykonywał prace analityczne o tradycji konceptualnej (m.in. Przedziały czasowe), interesował go uniwersalny problem manipulacji (seria Bluff z 1977) dotyczący obrazu telewizyjnego. Łączył tradycję dokumentu i reportażu z ukrytym aspektem analitycznym.
Kolejna seria, a zarazem wystawa, pracującego w metodyczny sposób artysty – Holografy przedstawiała wycinki i „szczątki fotografii” (określenie Rytki) w postaci politycznego wówczas obrazu telewizyjnego. Fascynował go problem ludzkiego pragnienia panowania nad naturą, której nie można jednak, mimo ciągłych prób, skodyfikować i opanować. Zajmował się zarówno fotografią, jak i filmem, badając, podobnie jak Władysław Strzemiński, możliwości medialne sztuki oraz nasze uwarunkowania biologiczne i możliwości postrzegania rzeczywistości. Jego twórczość zbliżyła się do badań medialnych, jakie podejmowali w tym samym czasie artyści łódzkiego Warsztatu Formy Filmowej, szczególnie Józef Robakowski. Intelektualnie i teoretycznie twórczość Rytki kształtowała się na kanwie działalności Zbigniewa Dłubaka.
W końcu lat 80. rozpoczął, tworzone do końca aktywności twórczej, instalacje. W okresie istnienia Kultury Zrzuty, z którą był związany, wykonywał prace do „Tanga” oraz krótkie filmy. Prześmiewcze i ironiczne zdjęcia poruszały przede wszystkim problem psychozy „państwa wojny”. Od początku XXI wieku wystawiał instalacje (Obiekty chwilowe – 2001, Obiekty dynamiczne – 2003), które były podsumowaniem dotychczasowych osiągnięć, od „Ciągłości nieskończoności” w formie przestrzennej, przełamującej granice danego medium (przede wszystkim fotografii) do działań mających na celu badanie zmysłu percepcji. Rytka był współzałożycielem Fundacji Sztuki Współczesnej In Situ.
Otrzymał wiele nagród, m.in.: dyplom i medal ZPAF (1997), medal XX-lecia MHF w Krakowie (2007), Nagrodę Specjalną Ministra Kultury (2007), Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009), Nagrodę im. Katarzyny Kobro (2011). Prace artysty znajdują się w archiwum rodziny artysty, Fundacji In Situ oraz w zbiorach: Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Galerii Studio w Warszawie.
