We czwartek 28 maja 2015 roku w Muzeum Karykatury im. Eryka Lipińskiego w Warszawie odbędzie się wernisaż wystawy pt. „Żartownik Lengrena.Zbigniew Lengren 1919-2003”.
Znajdą się na niej m.in. żarty rysunkowe, humor prasowy, satyryczno-humorystyczne „fotorysunki”, ilustracje książkowe, projekty scenograficzne i plakaty Artysty.
Kolejno wymienione elementy wystawy stworzą jej narrację, prowadząc widza przez świat zaskakujących i pełnych humoru skojarzeń. Ekspozycję będzie można oglądać od 29 maja do 23 sierpnia w siedzibie Muzeum przy ulicy Koziej 11.
Podczas wernisażu wystąpi zespół The Real Gone Tones.
Zbigniew Lengren
(1919 Tuła /Rosja/ – 2003 Warszawa)
Rysownik, ilustrator, autor tekstów satyrycznych, związany z kabaretem i Telewizją Polską, twórca literatury dziecięcej.
W 1938 rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które po wojnie krótko kontynuował na otwartym w Lublinie Wydziale Architektury tej uczelni.
W 1944 zadebiutował jako rysownik, podejmując współpracę z satyrycznym „Stańczykiem” i „Żołnierzem Polskim”.
W latach 1945–1950 studiował malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Dyplom uzyskał w 1951.
W okresie studenckim rozpoczął działalność kabaretową oraz współpracę z tygodnikami „Przekrój” i „Szpilki”. Rysował również dla czasopism: „Film” (cykl „Z przygód operatora Kręciołka” 1950), „Ilustrowany Kurier Polski”, „Kaktus” (1959), „Mucha” (1949), „Playboy”, „Przekrój” (cykl „Profesor Filutek” w latach 1948–2003), „Rózgi” (1946), „Szpilki”, „Świat” (1952–1968), „Trybuna Robotnicza” (coniedzielny felieton rysunkowy).
Zasłynął jako twórca postaci profesora Filutka z „Przekroju”.
Ważną część spuścizny stanowi twórczość dla dzieci – zarówno książki autorskie z własnymi ilustracjami, jak i ilustracje do książek innych autorów. Tworzył również karykatury portretowe oraz „portrety liryczne” czy – jak je określał – „głowy z wyobraźni”.
Zajmował się też fotografią. Swoje żarty fotograficzne nazywał „fotorysunkami”.
Autor drobnych form literackich: wierszy, fraszek, aforyzmów oraz parodii literackich. W latach 1952–1958 współpracował z warszawskimi teatrami jako autor tekstów, aktor, konferansjer i scenograf, m.in. Teatr Satyryków oraz Teatr Satyry „Buffo” (tu również rysując na żywo w takt muzyki, co nazywał „meloplastyką”).
Sporadycznie projektował plakaty teatralne, filmowe, propagandowe i komercyjne.
Od końca lat 50. współpracował z TVP, prowadząc programy: kabaret „Tele-Mele”, „Czarny humor po polsku”, „Żartoteka”. Pisał teksty do telewizyjnego „Wielokropka”.
Współautor filmów animowanych zrealizowanych przez Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej, m.in. filmy z Filutkiem: „Profesor Filutek w parku” (z Wytwórnią Filmów Fabularnych w Łodzi, 1955), „Dziwny sen profesora Filutka” (1956) i „Zryw na spływ” (1956) oraz „Pojedynek profesora Filutka” (1956).
Był laureatem Złotej Szpilki z Wawrzynem, którą otrzymał w 1988 r. oraz Orderu Uśmiechu.
