To był wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju wieczór.
W piątek, 23 września, podczas przedstawienia „Dziewice i mężatki” wg Moliera w reżyserii Janusza Wiśniewskiego Teatr Ateneum uroczyście obchodził wielki jubileusz – sześćdziesięciolecie pracy artystycznej Henryka Łapińskiego.
Na widowni zasiedli tego dnia licznie przybyli znakomici warszawscy aktorzy, m.in. Anna Seniuk, Ewa Wiśniewska, Barbara Bursztynowicz, Jacek Bursztynowicz, Marek Barbasiewicz, Grzegorz Damięcki, Krzysztof Gosztyła, Leonard Pietraszak, Witold Sadowy, Krzysztof Tyniec, a także prezes Związku Artystów Scen Polskich Olgierd Łukaszewicz, któremu przypadło w udziale odczytanie listu od ZASP. Aktor Ateneum Dariusz Wnuk przeczytał natomiast list od kierownictwa teatru oraz od nieobecnego tego wieczoru na widowni Andrzeja Seweryna, dyrektora Teatru Polskiego w którym Henryk Łapiński występuje gościnnie.
Wszystkie wygłoszone przemowy i odczytane listy emanowały ciepłem i podkreślały, iż Henryk Łapiński łączy w sobie w idealny sposób wielki talent i wielką skromność. Tę skromność było zresztą doskonale widać, gdyż jubilat był wyraźnie zawstydzony, odmówił zajęcia przygotowanego dlań fotela, na który tylko odkładał kwiaty. Fotel po krótkiej chwili całkowicie w owych kwiatach utonął.
Na koniec odbyło się spotkanie przy torcie i lampce wina. Wtedy też można było stać się właścicielem książeczki z cyklu „Aktorzy Ateneum” poświęconej Henrykowi Łapińskiemu oraz złożyć jubilatowi życzenia.
Henryk Łapiński debiutował na deskach sceny przy ul. Jaracza w 1956 roku rolą Dujardina w przedstawieniu „Ich głowy” Marcela Aymée w reżyserii Zdzisława Tobiasza. Od tej pory wystąpił w ponad stu przedstawieniach Ateneum. Występował i występuje gościnnie także w innych warszawskich teatrach. Ma w dorobku niezliczoną ilość ról w Teatrze Polskiego Radia i w dubbingu – to jego głosem mówili m.in. Dowódca mrówek w „Pszczółce Mai”, Homnibus w „Smerfach” i Panoramiks w cyklu filmów o Asterixie.
Wystąpił także w wielu filmach, grając m.in. u Tadeusza Chmielewskiego („Jak rozpętałem drugą wojnę światową”, „Nie lubię poniedziałku”, „Wiosna, panie sierżancie”, „Wśród nocnej ciszy”), Andrzeja Wajdy („Człowiek z marmuru”), Krzysztofa Kieślowskiego („Krótki film o zabijaniu”), Jacka Bromskiego („Sztuka kochania”, „1968. Szczęśliwego nowego roku”), Kazimierza Tarnasa („Awantura o Basię”). Grał w serialach i spektaklach Teatru Telewizji.
Jest aktorem, który pomimo tak wielu lat spędzonych na scenie, przed mikrofonem i kamerą wciąż znajduje się w pełni sił twórczych i wciąż gra nowe role.
Szanowny Panie Henryku – dwieście lat!
