0

Rok Władysława Bartoszewskiego

Władysław Bartoszewski. Fot. Ewelina Lach
Władysław Bartoszewski
fot. Ewelina Lach

Rada Warszawy przyjęła stanowisko w sprawie organizacji Roku Władysława Bartoszewskiego w roku 2022.

Kacper Pietrusiński, w imieniu wnioskujących radnych, uzasadniał stanowisko m.in.:

Życie profesora Bartoszewskiego to wzór patriotyzmu, odwagi i obywatelskiego zaangażowania. Rada Miasta Stołecznego Warszawy chce oddać hołd temu wybitnemu człowiekowi.

Warto być przyzwoitym.

Setna rocznica urodzin prof. Bartoszewskiego

Od lutego do listopada 2022 roku w stolicy będzie realizowany specjalny program upamiętniający prof. Władysława Bartoszewskiego.

Urząd m.st. Warszawy wspólnie z Domem Spotkań z Historią chce upamiętnić i przybliżyć postać Profesora poprzez różne formy i środki wyrazu: ekspozycję, publikacje, animację, aplikację mobilną oraz program edukacyjno-kulturalny.

Szczegółowy program obchodów ma być przedstawiony w weekend 19-20 lutego 2022 r., kiedy zostaną zorganizowane symboliczne „Urodziny Profesora”.

Rafał Trzaskowski, prezydent Warszawy:

Chcemy oddać hołd profesorowi, który był ważną postacią dla Polski i stolicy. Był żołnierzem AK, powstańcem, Sprawiedliwym wśród Narodów Świata, Honorowym Obywatelem naszego miasta, dyplomatą i autorytetem. W roku 2022 obchodziłby 100. urodziny. W stolicy ten rok uczcimy jako rok Władysława Bartoszewskiego.

Władysław Bartoszewski

urodził się 19 lutego 1922 w Warszawie, zmarł 24 kwietnia 2015 w Warszawie.
Polski historyk, publicysta, dziennikarz, pisarz, działacz społeczny, wykładowca akademicki, polityk oraz dyplomata.
Pseudonimy: „Ludwik”, „Teofil”.

Był więźniem Auschwitz, działaczem Polskiego Państwa Podziemnego, członkiem prezydium Rady Pomocy Żydom przy Delegaturze Rządu na Kraj, podporucznikiem Armii Krajowej, uczestnikiem powstania warszawskiego. W latach 1990–1995 ambasadorem RP w Austrii, w 1995 oraz w latach 2000–2001 ministrem spraw zagranicznych, w latach 1997–2001 senatorem IV kadencji, w latach 2001–2015 przewodniczącym Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, w latach 2007–2015 sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Kawaler Orderu Orła Białego, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Był absolwentem Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Warszawie (1937) oraz Liceum Humanistycznego Towarzystwa Wychowawczo-Oświatowego „Przyszłość” w Warszawie. Maturę zdał w 1939. Od października 1941 do początku 1944 studiował polonistykę na tajnym Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W grudniu 1948 został przyjęty na trzeci rok polonistyki na Wydziale Humanistycznym UW. Studia zostały przerwane aresztowaniem w grudniu 1949 i pięcioletnim pobytem w więzieniu. W listopadzie 1958 został przyjęty na studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym UW w trybie eksternistycznym. Złożył na ręce profesora Juliana Krzyżanowskiego pracę magisterską, jednak decyzją rektora UW Stanisława Turskiego został w październiku 1962 skreślony z listy studentów.

W latach 1973–1982 i 1984–1985 prowadził, jako starszy wykładowca, wykłady historii najnowszej (ze szczególnym uwzględnieniem wojny i okupacji) w Katedrze Historii Nowożytnej Polski na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

W latach 1983–1984 i 1986–1988 był profesorem wizytującym w Instytucie Nauk Politycznych Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium (na tej uczelni także w Instytucie Nauki o Mediach w latach 1989–1990). Między 1984 a 1986 gościnnie wykładał na Katolickim Uniwersytecie Eichstätt-Ingolstadt. Od 1988 do 1989 wykładał w katedrze nauk politycznych na wydziale filozoficznym Uniwersytetu w Augsburgu.

Wikipedia

10 grudnia 2021 00:36
[fbcomments]