Francuski dramat o weekendzie pomiędzy diagnozą, a terapią, przypadł do gustu jurorom Warszawskiego Festiwalu Filmowego.
- Lone Scherfig,
- Joanna Szymańska
- Václav Marhoul
- Anatol Schuster
- Volodymyr Yatsenko
główną nagrodę Grand Prix przyznało kameralnej opowieści o dramacie młodego człowieka (nasza recenzja TUTAJ), uzasadniając to w następujący sposób:
Główna nagroda trafia do dzieła o wielkiej subtelności. Unikając banałów, historia rozwija się z empatią wobec bohatera i zaskoczeniem dla widza, z czułością ukazując młodego mężczyznę, który staje w obliczu kresu własnego życia.
Na szczęście Jury dostrzegło i wyróżniło również filmu dużo lepsze i ważniejsze tematycznie. Nagrodę za reżyserii otrzymał Mike van Diem za misternie skonstruowany dramat o przyjaźni dwóch rodzin z dorastającymi „Dziewczętami” (nasz recenzja TUTAJ):
Jury nagradza film i reżysera, którzy odważnie skłaniają nas do zadania sobie pytania, jak daleko bylibyśmy w stanie się posunąć dla tych, których kochamy. Każda scena wydaje się przemyślana, a każda rola prowadzi widza od śmiechu, przez gniew, aż po żałobę – nieustannie zmuszając nas do refleksji nad własnymi wyborami moralnymi.
Nagrodę za obsadę otrzymał jeden z najważniejszych polskich filmów ostatnich lat, o temacie trudnym i wstydliwym (nasza recenzja TUTAJ):
Jury docenia odwagę, precyzję i emocjonalną głębię dwóch głównych ról w filmie Wojtka Smarzowskiego Dom dobry. Dzięki swojej grze Agata Turkot i Tomasz Schuchardt zamieniają brutalną, tragiczną historię w pełen napięcia dramat psychologiczny, który bada najciemniejsze zakamarki ludzkiej natury.
Kolejna wstrząsająca produkcja z naszego regionu słowacki „Ojciec” otrzymała nagrodę za poruszającą rolę męską:
Wyróżnienie specjalne otrzymał Milan Ondrík za rolę w filmie Ojciec, za powściągliwy, a zarazem pełen siły portret mężczyzny, którego świat niespodziewanie się rozpada.
Jury KONKURSU 1–2 w składzie:
- Frauke Lodders
- Grzegorz Dębowski
- Jan Cvitkovič
dostrzegło subtelny urok puenty filmu „Omaha” (nasz recenzja TUTAJ):
Za wyjątkową czułość i wrażliwość oraz za opowieść o bohaterze, który przegrał wszystkie swoje bitwy jeszcze zanim film się rozpoczął. Za historię, która przypomina nam, że czasem trzeba stracić wszystko, by zrozumieć, że wciąż jest coś, o co warto walczyć. Za film, który łamie serce na tysiąc kawałków…
Wyróżnienie otrzymał francusko-belgijski dramat „Taniec wilków„:
Za opowieść o upadku, który odbiera wszystko i pozostawia blizny — a mimo to odsłania prawdziwe znaczenie siły, przyjaźni i miłości. Za niezwykłe portrety ludzi, za pokazanie, że dorastanie jest bitwą, a przyjaźń może być ringiem bokserskim. Ale przede wszystkim — za ukazanie najważniejszej walki ze wszystkich, tej, którą toczymy sami ze sobą.
Jury Konkursu Filmów Dokumentalnych w składzie:
- Olha Bregman
- David Čálek
- Tomasz Knittel
przyznało nagrodę za najlepszy film dokumentalny amerykańskiej produkcji o niemieckiej służbie Stasi „Szpiedzy wśród nas”:
Filmowy bohater, ofiara wschodnioniemieckiej tajnej policji Stasi, ujawnia genialną paralelę między kryminalnym komunistycznym szpiegostwem a wynaturzonymi praktykami współczesnego populizmu. Zdecydowaliśmy się docenić wyrafinowany język filmowy, znakomite zdjęcia, montaż i dramaturgię. To głęboko poruszająca i potężna opowieść o poszukiwaniu wolności, prawdy i osobistego uzdrowienia.
oraz wyróżnienie dla filmu o pasji rowerowej”3000 km na rowerze”:
Pragniemy przyznać to specjalne wyróżnienie wyjątkowemu filmowi, który przedstawia nam charyzmatycznego młodego mężczyznę. Razem z nim wyruszamy w niezwykłą podróż przez piękny kraj — w poszukiwaniu samego siebie i prawdziwej miłości. Ten film jest wizualnie potężnym manifestem młodości, wolności i siły ludzkiego ducha.
Nagrodę Polskiego Instytutu Filmowego otrzymała produkcja „Anioł Stróż” z Keanu Reeves w roli Anioła Gabriela, która już od 31 października będzie od obejrzenia w warszawskich kinach.
Nagrodę za najlepszy film krótkometrażowy otrzymał palestyński „Koniec” za:
skonfrontowanie nas z rzeczywistością ludobójstwa w Gazie w sposób ostry, zwięzły, przejmujący i niepokojący
Za najlepszy krótkometrażowy film aktorski uznano chiński „Mundurek” za:
opowiedzenie wielowarstwowej historii o dorastaniu w sposób subtelny, a zarazem za pomocą mocnego i dojrzałego języka filmowego.
Za najlepszy dokumentalny film krótkometrażowy uznnao holenderską produkcję „Kogut zwany Sanayi” za:
ukazanie ludzkich więzi poprzez opowieść o legendarnym ptaku.
Jury FIPRESCI w składzie:
- Katrin Hillgruber
- Nataliia Serebriakova
- Kaja Klimek
doceniło produkcję koreańską „Świat miłości” z nastepującym uzasadnieniem:
Czym może stać się zwyczajne jabłko w szkolnej klasie? Jak przemoc kształtuje nasze społeczeństwo w nieoczekiwany, często nieuświadomiony sposób? Dzięki subtelnej reżyserii i emocjonalnemu wydźwiękowi film ten nie tylko ukazuje trudności wynikające z oceniania innych, ale też jest hołdem dla siły ludzkiego ducha, stając się przy tym poruszającym i bogatym w znaczenia dziełem sztuki. Dzięki wyjątkowej kreacji aktorskiej Seo Su-bin widzowie mogą w pełni zanurzyć się w świecie bohaterki — świecie nie tylko miłości — oraz w jej poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie: Jooin, kim naprawdę jesteś? Nieprzewidywalny, a zarazem urzekający dramat o dorastaniu.
Young FIPRESCI Jury w składzie:
- Kaiyrkul Abdyrakhmanova
- Esra Kars
- Ilo Tuule Rajand
- Alex Petrescu
- Saba Osanadze
- Edin Čusto
również zauważyło głównego zwycięzcę za:
Za intymną, psychologiczną podróż, przetykaną paryskimi momentami zadumy nad losem innych, oraz za subtelnie emocjonalne kreacje uchwycone przez wnikliwe oko kamery.
Jury NETPAC w składzie:
- Joanna Łapińska
- Italo Spinelli
- Panagiotis Kotzathanasis
zauważyło atuty irańskiej produkcji „Cięcie skał„:
Za przedstawienie prawdziwej historii – kompleksowej, śmielszej i bardziej poruszającej niż fikcja. Za mocne świadectwo niezłomnej wytrwałości kobiety, która przeciwstawiając się opresyjnemu systemowi patriarchalnemu – a nawet własnej rodzinie – uosabia odwagę, poświęcenie i nieustanne dążenie do wolności – nie tylko dla siebie, ale dla wszystkich kobiet i uciskanych wokół niej.
Jury Ekumeniczne w składzie:
- Holger Twele
- Jarosław Raczak
- Chantal Laroche Poupard
doceniło przejmujący polski film „Brat”
Czternastoletni Dawid mieszka z dziewięcioletnim bratem i matką w podupadłym mieszkaniu. Ich ojciec odsiaduje w więzieniu wyrok za włamanie i kradzież, ale młodszy brat nie chce o tym nic wiedzieć. Idealizuje ojca i nie znosi nowego partnera matki. Rozdarty między surowymi instrukcjami ojca, a miłością do matki i brata, Dawid próbuje znaleźć własną drogę w życiu. Dzięki licznym zbliżeniom i ujęciom kamery z ręki, film pozwala nam uczestniczyć w walce Dawida o miejsce w życiu, a sympatyczny odtwórca głównej roli daje niezwykle przekonujący występ. Wzruszający film o spójności rodziny, braterskiej miłości i wartości przebaczenia, który ukazuje młodemu pokoleniu perspektywy na przyszłość.
oraz także wyróżniło „Nino” uzasadniając:
Film niosący współczucie i wielkie człowieczeństwo, pokazuje, że istnieją prawdziwi przyjaciele, czułość i wzajemne zrozumienie.
