W najbliższą środę na terenie kampusu SGGW studenci i pracownicy zasadzą japoński las kieszonkowy.
Mikrolas Miyawaki
To innowacyjna metoda tworzenia lasów na małych przestrzeniach, opracowana przez japońskiego botanika Akirę Miyawaki. Polega na sadzeniu dużej liczby rodzimych gatunków drzew i krzewów na niewielkiej powierzchni, co przyspiesza wzrost i odbudowę naturalnych ekosystemów. Takie lasy stają się samowystarczalne już po kilku latach.
Pierwszy taki kampus
SGGW to pierwsza uczelnia w Polsce, która zdecydowała się na założenie mikrolasu na swoim kampusie.
We współpracy z firmą Forest Maker przygotowano teren, usuwając ok. 200 ton gruzu i odpowiednio przystosowując grunt pod sadzonki. Dzięki temu las będzie rósł 1,5-2 razy szybciej niż przy tradycyjnym sadzeniu. Mikrolas zostanie posadzony na terenie kampusu, tuż obok przystanku autobusowego przy ul. Nowoursynowskiej 166.
W zanieczyszczonym mieście mikrolas stanie się oazą bioróżnorodności, pochłaniającą zanieczyszczenia i dającą schronienie np. ptakom. To właśnie takie działania przyczyniają się do realizacji naszych celów zrównoważonego rozwoju i tworzenia zdrowszego, bardziej zrównoważonego środowiska.
Projekt współfinansowany ze środków Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej w ramach projektu UniGreen+ UA 2.0.
SGGW
Akira Miyawaki
urodził się 29 stycznia 1928, znarł16 lipca 2021.
Był japońskim botanikiem i ekspertem w dziedzinie ekologii roślin , który specjalizował się w nasionach i naturalnych lasach . Działał na całym świecie jako specjalista w zakresie przywracania naturalnej roślinności zdegradowanych terenów.
Od 1993 roku był emerytowanym profesorem Uniwersytetu Narodowego w Jokohamie i dyrektorem Japońskiego Centrum Międzynarodowych Studiów Ekologicznych.
W 2006 roku otrzymał nagrodę Blue Planet Prize, która przyznawana jest za wybitne osiągnięcia w badaniach naukowych lub zastosowaniach nauki, które przyczyniają się do rozwiązywania globalnych problemów środowiskowych.
Wykorzystując koncepcję potencjalnej roślinności naturalnej , Miyawaki opracował, przetestował i udoskonalił metodę inżynierii ekologicznej znaną dziś jako metoda Miyawakiego. Służącą ona do przywracania rodzimych lasów z nasion rodzimych drzew na bardzo zdegradowanych glebach, które zostały wylesione i pozbawione próchnicy.
Dzięki wynikom swoich eksperymentów Miyawaki przywrócił lasy ochronne w ponad 1300 miejscach w Japonii i różnych krajach tropikalnych, w szczególności w regionie Pacyfiku. Mają one w postać pasów ochronnych , terenów leśnych i zadrzewień, w tym obszarów miejskich, portowych i przemysłowych. Miyawaki wykazał, że szybka odbudowa pokrywy leśnej i gleby była możliwa dzięki zastosowaniu wybranych pionierskich i wtórnych gatunków rodzimych, które były gęsto sadzone i zaopatrzone w mikoryzę.
