W ramach Festiwalu Warszawa Singera Teatr Żydowski zaprezentował kameralny spektakl.
Spektakl Migawka w reżyserii Magdaleny Milczarskiej to teatralna podróż, w której zwykła „migawka” staje się punktem wyjścia do zabawy czasem, literaturą i pamięcią. Na scenie Paulina Pytlak i Karol Gronek wciągają widzów w intymną, a zarazem wielowarstwową opowieść balansującą między żartem a powagą, między humorem a cieniem traumy pokoleniowej Holokaustu.
To, co najbardziej ujmuje w przedstawieniu, to lekkość, z jaką aktorzy żonglują literackimi odniesieniami. W jednej chwili przenoszą nas w świat Oty Pavla, w innej puszczają oko do Juliana Tuwima, by za moment wyciągnąć z pamięci fragmenty historii opowiadanych przez Mikołaja Grynberga. Ta kalejdoskopowa forma sprawia, że Migawka nigdy nie popada w patos – przeciwnie, inteligentne żarty (ale też te bardziej luźne „suchary”) i błyskotliwe aluzje pozwalają schodzić na bardziej bolesne rejony.
Szczególnie mocno wybrzmiewają tu nawiązania do żydowskiej społeczności, w jaki Żydzi mierzą się z dziedzictwem przeszłości. Nie ma tu jednak dydaktycznego tonu – przeciwnie, twórcy stawiają na subtelność i ironię, pokazując, że pamięć i tożsamość można wyrażać nie tylko przez ciężar, ale także przez dowcip, przewrotne skojarzenia czy wspólne mrugnięcie do widza. To sprawia, że spektakl staje się bliski nie tylko tym, którzy mają osobisty kontakt z żydowską kulturą, lecz także każdemu, kto lubi, gdy teatr mówi wieloznacznie.
Nina Łaniecka-Poznańska, odpowiadająca za reżyserię światła, podkreśla te zmienne tony – ciepłe, miękkie oświetlenie otula scenę podczas zabawnych fragmentów, by zaraz potem skupić uwagę na ciszy, kiedy pojawia się nuta zadumy.
„Migawka” to teatr kameralny, oparty na tekście, muzyce, ubogie scenografii i grze światłem, ale dzięki temu intymny, bliski i prawdziwy. Humor nie unieważnia powagi, a powaga nie dławi lekkości – zamiast tego powstaje bogaty, literacko-filozoficzny obraz codziennych zmagań i pokoleniowych ran.
To spektakl, który bawi, porusza i zostawia w głowie obrazy długo po wybrzmieniu ostatniego zdania.
- reżyseria: Magdalena Milczarska
- reżyseria światła: Nina Łaniecka-Poznańska
- obsada: Karol Gronek, Paulina Pytlak
