Włoska para artystów Compagnia Francesca Selva w ramach warszawskiego festiwalu tańca Zawirowania.
Nietypowe dla tańca klasycznego przedstawienie, bo bardzo życiowe, przyziemne, przepełnione codziennością. Bohaterami jest para kochanków, którzy wspólnie idą przez życie.
Subtelny, pełen uroku spektakl o miłości, która nie potrzebuje fajerwerków. Zamiast dramatycznych uniesień i patosu, twórcy przedstawiają miłosną codzienność – oswojoną, nieco przewrotną, a jednak pełną bliskości i czułego porozumienia.
Na scenie widzimy dwójkę bohaterów – kochanków, których łączy rytm wspólnego życia. Ich relacja zbudowana jest nie na wielkich słowach, lecz na gestach codzienności: zakładaniu prześcieradła, dzieleniu się jabłkiem, przesuwaniu krzeseł. Te proste czynności, przekształcone w taniec, stają się językiem ich wzajemnego zrozumienia – momentami zabawnym, czasem nostalgicznym, ale zawsze prawdziwym.
Choreografia bazuje na nietypowym dla tańca współczesnego podejściu – nie epatuje techniką, lecz uwagą na szczegół, rytuałem codziennych czynności, które w tej opowieści nabierają głębi i symboliki. Brak scenografii tylko wzmacnia intymność tego świata – widz skupia się na ciałach, ruchu, przedmiotach, które zyskują dodatkowe znaczenie: jabłko, prześcieradło, krzesła.
Kontrastem dla surowej przestrzeni są kolorowe stroje, które wnoszą lekkość, ciepło i poczucie humoru. W połączeniu z delikatną ironią i dystansem, podkreślają, że miłość w „Amore Amaro” to nie idealistyczne uniesienie, ale coś znacznie bliższego – relacja pełna drobnych napięć, ale i wzajemnego zrozumienia.
To spektakl o miłości dojrzałej, osadzonej w rzeczywistości, która – choć bywa gorzka – smakuje prawdziwie. I właśnie dlatego zostaje w sercu. Na dłużej zostaje w widzach.
- choreografia: Francesca Selva
- scenariusz: Marcello Valassina
- wykonanie: Valentina Foschi, Luciano Nuzzolese
