Irena Kwiatkowska jest od dziś patronem ronda na skrzyżowaniu ul. Dereniowej, Stryjeńskich i Płaskowickiej.
Ursynowskim rondem uhonorowano warszawiankę, uczestniczkę Powstania Warszawskiego, wybitną artystkę teatralną i filmową, aktorkę komediową oraz gwiazdę polskiego kabaretu i estrady.
W uroczystości uczestniczyła rodzina Ireny Kwiatkowskiej, wspominający ją artyści i urzędnicy miejscy.
Jedną z osób, które dbają o uhonorowanie i upamiętnianie postaci Ireny Kwiatkowskiej jest jej bratanica Krystyna Kwiatkowska-Jabłońska.
Inicjatorką nadania ursynowskiemu rondu imienia Ireny Kwiatkowskiej była radna, Anna Nehrebecka-Byczewska, przewodnicząca Komisji Nazewnictwa Rady m.st. Warszawy, również wybitna aktorka.
Nazwa rondo Ireny Kwiatkowskiej została nadana Uchwałą nr XV/617/2025 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z 20 lutego 2025 roku.
Anna Nehrebecka-Byczewska powiedziała:
Po wielkich ludziach, często artystach pozostają nam miejsca, skwery, ulice, place, alejki, gdzie ocalamy od zapomnienia ich nazwiska. A ja bym chciała, żeby te nazwiska nam przypomniały, że to byli ludzie, którzy żyli wśród nas, których pokochaliśmy, którzy uczyli nas miłości do sztuki, do kultury, do drugiego człowieka; uczyli nas poczucia humoru. Upamiętniajmy artystów, zapisujmy w sercach ich nazwiska i przekazujmy pamięć o tych ludziach; o tym, co robili; jak kochali widzów i jak byli wierni sztuce i kulturze – takich ludzi, jak Irena Kwiatkowska, za którą bardzo tęsknimy.
Irena Kwiatkowska
urodziła się 17 września 1912 w Warszawie,
zmarła 3 marca 2011 w Konstancinie-Jeziornie.
Była córką zecera Kryspina Stanisława Kwiatkowskiego (1876–1950) i jego żony Marianny z Barabaszów (1877–1945).
Ukończyła żeńskie Gimnazjum Państwowe im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. W 1935 ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, pod kierunkiem m.in. Aleksandra Zelwerowicza.
Zadebiutowała w teatrze Cyrulik Warszawski, do którego została zaproszona przez Fryderyka Jarosy’ego. Do wybuchu wojny grała w teatrach: Powszechnym w Warszawie, Nowym w Poznaniu i Polskim w Katowicach.
Podczas okupacji niemieckiej pracowała jako kucharka w siedzibie ZASP-u i była księgową w Radzie Głównej Opiekuńczej. Była żołnierzem AK, uczestniczyła w powstaniu warszawskim jako łączniczka w sztabie grupy „Północ” (ps. „Katarzyna”), grała w teatrze powstańczym w szpitalach i piwnicach.
Po zakończeniu wojny, na prośbę Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i Antoniego Bohdziewicza, wyjechała do Krakowa, gdzie występowała w kabarecie Siedem Kotów. Wiersze, piosenki i skecze dla Kwiatkowskiej pisał Gałczyński, który w ramach Teatrzyku Zielona Gęś stworzył dla niej postać Hermenegildy Kociubińskiej, „poetki hermetyczno-sympatycznej”.
Od 1948 Kwiatkowska była związana ze scenami warszawskimi. Zagrała ponad sto ról teatralnych, 20 filmowych i telewizyjnych (m.in. jako matka Pawła w Wojnie domowej, kobieta pracująca w Czterdziestolatku). Występowała także w Kabarecie Dudek i Kabarecie Starszych Panów.
W latach 1953–1956 wykładała w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej.
Przez niemal 65 lat współpracowała z Polskim Radiem, w którym pracowała jako spikerka oraz wzięła udział w nagraniu wielu audycji radiowych, zwłaszcza dla dzieci – czytała m.in. wiersze Jana Brzechwy i Juliana Tuwima (jej wykonanie „Ptasiego radia” Tuwima uchodzi za jedną z najwybitniejszych interpretacji wiersza w XX wieku), kolejne odcinki Przygód Plastusia (Marii Kownackiej), Przygód Tomka Sawyera (Marka Twaina) oraz książki Ania z Zielonego Wzgórza (Lucy Maud Montgomery). Występowała także m.in. w Podwieczorku przy mikrofonie. Polskie Radio nagrodziło ją Złotym i Diamentowym Mikrofonem i Wielkim Splendorem.
Byłą zamężna od 1948 do śmierci z Bolesław Kielski (1915–1993), spiker Polskiego Radia. Była bezdzietna, jej pasierbem był Andrzej Kielski, syn męża z pierwszego małżeństwa (z Jadwigą Kozakiewicz)
Irena Kwiatkowska zmarła w Domu Aktora w Skolimowie.
Pogrzeb artystki odbył się 14 marca 2011 w bazylice św. Krzyża w Warszawie. Mszy świętej przewodniczył ks. Wiesław Niewęgłowski, który odczytał list od metropolity warszawskiego kardynała Kazimierza Nycza. W ostatniej drodze aktorce towarzyszyła rodzina oraz licznie przybyli artyści m.in. Olgierd Łukaszewicz, Maja Komorowska, Barbara Krafftówna, Alina Janowska, Jerzy Gruza, Teresa Lipowska, Jerzy Połomski, Wojciech Młynarski, Stanisław Brejdygant, Jacek Kawalec, Jacek Bławut i inni. Obecny był również minister kultury Bogdan Zdrojewski, który wygłosił pożegnalne przemówienie.
Została pochowana u boku swojego męża na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 189-1-6).
Wikipedia
