Nie trzeba nagości, wulgaryzmów czy bluźnierstw żeby stworzyć znakomity spektakl teatralny.
Dowodem na to zaprezentowane na 37. Warszawskich Spotkaniach Teatralnych przedstawienie będące koprodukcją Teatru Dramatycznego im. Jana Kochanowskiego z Opola i Teatru Współczesnego ze Szczecina. Odległość terytorialna siedzib na stanęła na przeszkodzie stworzeniu jednej z najlepszych współcześnie adaptacji dramatu Witolda Gombrowicza napisanego tuż po zakończeniu II Wojny Światowej na emigracji w Argentynie.
„Ślub” Witolda Gombrowicza w reżyserii Anny Augustynowicz to przewrotna partytura teatralna na maski, gęby i pupy. Jej główny bohater wraca we śnie w rodzinne strony. Jakież czeka go rozczarowanie, kiedy świat, w którym żył, jawi się całkiem na opak, a narzeczona Mania jest „dziewczyną do posługi”… Czy obiecany Henrykowi ślub jeszcze jest możliwy?
Minimalna scenografia: stół, konfesjonał i dwa krzesła. Bez gry świateł, ze szczątkowymi wtrąceniami muzyki. Teatr oparty na dialogach, a im bliżej końca nawet na samym monologu. Dwugodzinny, celowo bez przerwy, nie tylko nie nudzi, a wręcz wciąga emocjonalnie. Warszawska publiczność znakomicie wyczuła intencje artystów reagując śmiechem, a nawet nawiązując dialog. Każdy mógł sobie dopowiedzieć przesłanie. Zapewne nie jest one tożsame z intencją samego Gombrowicza, ale współcześnie trudno nie odnieść tego traktatu do bieżącej sytuacji społeczno-politycznej.
Zdjęcia:
- Ślub
- Ślub
- Ślub
- Ślub
- Ślub
- Ślub
- Ślub
- Ślub
- Ślub
- Slub-plakat
Zwiastun:
- Autor: Witold Gombrowicz
- Reżyseria: Anna Augustynowicz
- Scenografia: Marek Braun
- Kostiumy: Wanda Kowalska
- Muzyka: Jacek Wierzchowski
- Reżyseria światła: Krzysztof Sendke
- Obsada: Grzegorz Młudzik, Joanna Matuszak, Grzegorz Falkowski, Jędrzej Wielecki, Magdalena Żak / Magdalena Maścianica, Arkadiusz Buszko, Michał Świtała