Jeszcze nie ucichła sprawa boiska przy szkole na ul. Drewnianej 8 i nie został uchwalony „mikroplan” dla tego obszaru, a Rada m.st. Warszawy przystępuje do sporządzenia kolejnego „mikroplanu”, tym razem przy przedszkolu nr 24, ul. Drewniana 10/16.
Prace planistyczne podyktowane są wykluczeniem ewentualnej, przyszłej zabudowy komercyjnej na tym terenie, zaś w celu dalszego funkcjonowania przedszkola jest niezbędne sporządzenie planu utrzymującego funkcje oświatowe. W wyniku zwrotu dekretowego roszczeniami została objęta część działki ewidencyjnej nr 24/4 położona na terenie placu zabaw. Właściciel odzyskanej nieruchomości może dążyć do wydania warunków zabudowy i pozwolenia na budowę a w konsekwencji rozpocząć inwestycję.
W uzasadnieniu do projektu uchwały władze miasta rozbrajająco wskazują na konieczność szybkiego działania. I argumentują, iż w aktualnej sytuacji prawnej bardziej chronione jest prawo własności i dysponowania nieruchomością niż priorytety lokalnej społeczności i standardy urbanistyczne. Tym bardziej, że istnieje jednoczesny brak norm opisujących niezbędne przestrzenne wyposażenie przedszkoli publicznych. I tylko plan może zabezpieczyć dotychczasowy teren przedszkola przed funkcjonalną i przestrzenną degradacją.
Projekt tej uchwały to przyznanie się do kompletnej bezsilności. Demaskuje on dramatyczną sytuację w jakiej znalazły się placówki oświatowe położone w tych częściach miasta, które objął „Dekret Bieruta”. I wskazuje na bezwzględną konieczność uchwalenia ustawy reprywatyzacyjnej. Nie da się, bowiem, na dłuższą metę gasić pożarów. To nie jest metoda. Potrzebne są, i to szybko, stosowne uregulowania ustawowe, na które Warszawa czeka od ponad dwudziestu lat.
Optymizmem napawa, natomiast, fakt, iż tym razem władze miasta – nie czekając na działania lokalnej społeczności – podjęły stosowne, jedyne w tej sytuacji działania. I zdają sobie sprawę z tego, że liczy się każda minuta.
