Przemiany, jakie nastąpiły w Polsce w 1989 roku, miały jeden skutek, z którego chyba nie wszyscy zdają sobie sprawę. Otóż, w radioodbiornikach – obok radia publicznego – pojawiły się komercyjne stacje radiowe.
28 września 1990 roku, na częstotliwości 67 MHz UKF, zaczęło nadawać Radio Gazeta. Jego pomysłodawcą i założycielem był jeden z wielkich wizjonerów medialnych, Andrzej Woyciechowski – radiowiec „z krwi i kości”. Współzałożycielami byli Janusz Weiss i Leszek Stafiej. Duży udział w tworzeniu Radia miała Maria Wiernikowska, która niosła ze sobą radiowe doświadczenie.
Pierwszą siedzibą Radia były dwa pokoje, wynajmowane od Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, przy ul. Nowy Świat 49. Pierwszą osobą, która – w wyniku losowania wśród DJ-ów – odezwała się do mikrofonu, był Rafał Korsak.
Archiwum Radia ZET
Jeszcze w 1990 roku nastąpiła zmiana nazwy na Radio Zet. Warto zwrócić uwagę, że w nowej nazwie zaakcentowano jedną z sylab poprzedniej. Wiosną 1992 roku Radio przenosi się na ul. Piękną 66a, zaś od kwietnia 2001 roku jego siedziba mieści się przy ul. Żurawiej 8.
Niemal od początku działalności Radia ZET wielu radiosłuchaczy przerywało swoją pracę o godz. 13:20, żeby posłuchać audycji Janusza Weissa „Dzwonię do Pani, Pana w bardzo nietypowej sprawie”. Nie miały one li tylko charakteru rozrywkowego. Wręcz przeciwnie: wiele z nich było interwencjami wobec otaczających nas absurdów. Duży entuzjazm budził nadawany przed południem program Marzeny Chełminiak „Kuferek Radia ZET„.
W marcu 1992 na ulicach Warszawy pojawia się Tramwaj Radia ZET (18-tka). Pierwszym słuchaczom Radio funduje szampana i stemplowane bilety. Zradiofonizowany tramwaj jeździł po stolicy przez rok. W tym samym czasie po mieście zaczyna krążyć Tajemnicza Postać Radia ZET.
Andrzeja Woyciechowskiego nie satysfakcjonuje fakt, że Radio ZET ma lokalny charakter. W lipcu 1992 roku uruchamia on poznański oddział rozgłośni, wkrótce nawiązuje współpracę z lubelskim Radiem Rytm. Angażuje się we współtworzenie Radia znad Wilii w Wilnie. Dostrzega niszę na radiowym rynku i pomaga w stworzeniu w Warszawie Radia Mozart. Po pewnym czasie charyzmatyczny lider modyfikuje owe pomysły. Wreszcie 28 stycznia 1994 roku Radio ZET dostaje pozwolenie na nadawanie w całym kraju. Od 9 czerwca Radio nadaje już jako sieć ogólnopolska, której sygnał – zgodnie z warunkami koncesji – dociera do 95% dorosłych Polaków. Warszawska częstotliwość 107,5 MHz w paśmie UKF staje się chyba najczęściej włączanym programem radiowym.
W 1993 roku Radio ZET nadaje nowatorski format radiowy „Śniadanie w Radiu ZET” – niedzielny program z politykami. Później zmieniono nazwę na „Siódmy dzień tygodnia”, ale idea pozostaje ta sama. Niedzielna audycja jest doskonałym uzupełnieniem codziennych wywiadów pod nazwą „Gość Radia ZET„, które pojawiają się na antenie od początku.
Jesienią 1994 roku rusza ogólnopolska trasa „Wielki konkurs Radia ZET”. Jej istotnym elementem staje się wykorzystanie telefonu satelitarnego. W dzisiejszych, zaledwie o 20 lat późniejszych, czasach wydaje się, że tego typu telefony nie są niczym niezwykłym. Ale wówczas była to znakomita nowinka technologiczna.
Niestety, 20 października 1995 roku, umiera Andrzej Woyciechowski. Tuż przed śmiercią powiedział: „Jeśli mi się nie uda, to Radio ZET pójdzie dalej. Bo to przecież moje radio” (cyt. za www.radiozet.pl). Dziesięć lat później Radio ZET ustanawia nagrodę dziennikarską jego imienia.
Mocną stroną Radia ZET stały się hasła promocyjne, z których wiele weszło do języka codziennego. Któż z nas nie słyszał choćby powiedzenia „Słucham tylko mamy … i Radia ZET!” czy „Dzień Dobry Bardzo”? Do 1996 roku hasłem stacji są słowa „Radio ZET i już…”, które powraca w 1999 roku. W okresie przejściowym funkcjonuje hasło „Ton nadaje Radio ZET”. Z kolei w 2006 roku pojawia się „Siła Muzyki”, zaś w 2010 roku – „Czujesz i wiesz”.
Dużą popularnością cieszyła się, emitowana w latach 1998 – 2008, audycja satyryczna „Rozmowy Rolowane”.
Jesienią 1999 roku Radio ZET staje się wyłącznym radiowym partnerem CNN w Polsce. Pojawiają się różne projekty, jak choćby „Sto twarzy Krystyny Jandy” – największa trasa teatralna w Polsce, „Wielka majówka Radia ZET z Kayah” czy wakacyjne trasy z Marylą Rodowicz i organizowane ostatnio „Lato ZET i Dwójki”.
Należy pamiętać, że największą część programu każdej rozgłośni radiowej zajmuje muzyka. Wspomniane wyżej trasy koncertowe owocowały płytami. Niektóre z nich, jak na przykład „Niebieska Maryla”, uzyskały status Platynowej Płyty. Na antenie pojawiały i pojawiają się muzyczne audycje cykliczne, a wśród nich „Komputerowa Lista Przebojów”, „Piątki na piątki w Radiu ZET” czy „ZET na punkcie muzyki”.
Nie sposób wymienić w krótkim artykule wszystkie ciekawe audycje czy akcje Radia ZET. Nie sposób podać nazwiska wszystkich osób pojawiających się na antenie, czy – co bardzo ważne! – funkcjonujących na zapleczu. Wszystkim pracownikom Radia ZET życzę dalszych sukcesów, a sam z niecierpliwością czekam na premierę książki „Moje Radio ZET”, która powinna przynieść dużo ciekawych informacji o założycielu Radia, Andrzeju Woyciechowskim.
