Opowieści z pogranicza filmu dokumentalnego i fabuły widzowie 15. edycji Festiwalu Filmowego Millennium Docs Against Gravity poznają dzięki konkursowi o Nagrodę Fiction/Non-Fiction. Filmy łączące oba gatunki powalczą o tytuł najlepszego oraz 2.000 euro.
Zwycięzcę wybierze czteroosobowe jury:
- pisarz, dramaturg i scenarzysta Robert Bolesto, który stworzył scenariusze do głośnych filmów „Córki dancingu” Agnieszki Smoczyńskiej oraz „Ostatniej rodziny” Jana P. Matuszyńskiego, wspólnie z reżyserem Krzysztofem Skoniecznym napisał również scenariusz do „Hardkor Disko”, wcześniej był m.in. kierownikiem literackim w Teatrze Powszechnym w Warszawie, publikował w „Lampie”, „Machinie” oraz „Dwutygodniku”
- szwedzki reżyser pracujący w Polsce Magnus von Horn – laureat Paszportu „Polityki” za rok 2015, reżyser „Intruza” o trudnym powrocie młodego Szweda z zakładu resocjalizacyjnego do swojej społeczności
- współdyrektor i dyrektor artystyczny Festiwalu Porto/Post-Doc Dario Oliveira
- scenarzysta i reżyser m.in. „Krwi w twoim telefonie” Frank Piasecki-Poulsen.
„Mogę przyjść do Ciebie w snach”
Film Wiktorii Szymańskiej to zbiór intymnych historii, które łączy utrata bliskich. Obecni i nieobecni komunikują się poprzez obrazy, wizje i wspomnienia. Co dzieje się z tymi, których kochamy, po ich odejściu? Czy możemy zatrzymać ich w naszych wspomnieniach i snach? Czy mogą powrócić i żyć w naszej świadomości? Siedmioro ludzi przechadza się po świecie wspomnień i snów, poszukując tych, których kochali i stracili.
„Dina”
Główna bohaterka filmu Dana Sicklesa i Antonio Santini’ego ma 49 lat i jest wdową. Mieszka na przedmieściach Filadelfii, zaręczyła się ze Scottem i próbuje ułożyć sobie życie na nowo. Jest miłośniczką serialu „Seks w wielkim mieście”, uwielbia Kim Kardashian, ma uświadomione potrzeby seksualne, które chce realizować ze Scottem. Niestety ten ma inne życiowe doświadczenia i nie czuje takich pragnień, jak ona. Mimo że są z dwóch różnych światów, próbują stworzyć romantyczny związek. Film to komiczno-tragiczna historia zakochanej ekscentrycznej kobiety, która nie boi się walczyć o życie, jakiego pragnie.
„Esej na pożegnanie”
Macarena Albalustri portretuje swoją dziesięcioletnią kotkę o imieniu Liza, która nie je od kilku dni. Wszyscy wiedzą, że zwierzę umiera, choć nikt nie chce się z tym pogodzić. Zbliżająca się śmierć ukochanej kotki wywołuje wspomnienia o innej stracie – matki reżyserki, która zmarła 10 lat temu, a której ta już prawie nie pamięta. Zakopane kilka lat temu uczucia ponownie się ujawniają, uruchamiając niezwykle emocjonalne poszukiwania sensu życia, śmierci, żałoby i opłakiwania. Film jest osobistym esejem na temat pożegnania, a także stosowanych przez nas różnych form żałoby oraz towarzyszących jej rytuałów, które wykorzystujemy, aby poradzić sobie z bólem po utracie kogoś bliskiego.
„Obcy w sieci”
Bohaterką filmu Nicole Nielsen Horanyi jest Amanda, samotna matka mieszkająca z córką na przedmieściach Kopenhagi. Na Facebooku poznaje miłego, inteligentnego mężczyznę. Casper przedstawia się jako adwokat, pracujący u swojego ojca. Szybko jednak wychodzi, że jest znacznie zamożniejszy – w posiadaniu jego rodziny znajduje się wiele nieruchomości w stolicy Danii. Para zakochuje się w sobie, Casper wprowadza się do Amandy i zdaje się mieć wobec niej znacznie poważniejsze zamiary. Współczesna bajka? W przeciwieństwie do bajek to książę zmienia się w tej historii w żabę. Amanda przed kamerą rekonstruuje historię tej znajomości.
„Opętani”
Film portretuje ludzi, którzy świadomie kasują swoje konta w mediach społecznościowych. Czy takie gesty prowadzą do śmierci towarzyskiej? Wszak dziś niemal wszyscy pokazują się w internecie, oczekują na reakcje internautów i przyzwyczajają się do bycia obserwowanymi. Metahaven (Diel van der Velden i Vinca Kruk) oraz Rob Schröder stworzyli wyrafinowany esej filmowy na temat świata w okowach smartfonów i wszechogarniającej sieci.
„Ostatnie dni lata”
Reżyserka Maryam Goormaghtigh poznała swoich bohaterów – trzech Irańczyków mieszkających w Paryżu – w barze, gdy zorientowała się, że język, w którym się komunikują, to język jej matki. Hossein, Arash i Ashkan nie znaleźli się w stolicy Francji z powodu sytuacji ekonomicznej, konfliktu wojennego czy kulturowych ograniczeń. Wybrali Paryż ze względów edukacyjnych, a teraz, po 5 latach studiów, zastanawiają się, co dalej. Opowieść o nich to lekka i bezpretensjonalna, częściowo inscenizowana, częściowo dokumentalna komedia o przyjaźni, końcu młodości, życiowych wyborach i relacjach francusko-irańskich.
„Mehsampur”
Odważna i udana próbę niekonwencjonalnego filmu na pograniczu gatunków Kabira Chowdhry’ego. Reżyser zadaje podstawowe pytanie, czym tak naprawdę jest film biograficzny, a czym fiction/non-fiction. Podąża z kamerą za młodym reżyserem, który jedzie do miasta Meshampur w Pendżabie, aby nakręcić film o morderstwie Amar Singh Chamkila oraz jego żony i partnerki scenicznej Amarjot w 1988 roku. Chamkila był gwiazdą muzyki folk, bardem śpiewającym o polityce i zwykłych ludziach. Nigdy nie wykryto, kto stał za tą zbrodnią. Film jest dokumentacją działań Chamkili i próbą sfilmowania śledztwa reżysera.
„Detektyw samuraj”
Film Dominica Pearce’a i Aarona McCanna, który jest zabawnym mocumentary o ikonicznym i dziwacznym serialu, który skradł serca milionów widzów.
