11.05.2022 odbędzie się wręczenie dyplomów laureatom konkursu im. Hanny Szwankowskiej.
Zapraszają
- Towarzystwo Miłośników Historii
- Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy.
Uroczystość odbędzie się w Sali Konferencyjnej Biblioteki w gmachu im. Kierbedziów (wejście przez bramę z „syrenką”), o godz. 18:00.
Listę laureatów edycji 2019/20 zamieściliśmy tu: [LINK]
Hanna Szwankowska
Pani Hanna przez lata była członkiem Towarzystwa Miłośników Historii, redaktorem „Stolicy” i „Rocznika Warszawskiego”, osobą bardzo lubianą.
Urodziła się 3 maja 1919 r. w Warszawie i tu zmarła 13 stycznia 2012 r., pochowana na Starych Powązkach. Córka Franciszka Eychhorna architekta i Natalii z Borodziczów, aktorki teatralnej.
Początkowo nauki pobierała w domu, a 15 roku życia rozpoczęła naukę w warszawskim gimnazjum państwowym im. J. Słowackiego. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości wstąpiła na Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Warszawskiego i równolegle rozpoczęła naukę języka i kultury francuskiej w Instytucie Francuskim. Jednocześnie (1938) praktykowała w „Iskry” i gromadziła materiały do publikacji o aprowizacji Warszawy w czasie I wojny światowej. W czasie okupacji, będąc żołnierzem AK (pod pseudonimem Renata, służyła w Biurze Informacji i Propagandy a następnie w łączności raz w Komórce Opieki nad więźniami i ich rodzinami Komendy Głównej ZWZ AK) kontynuowała naukę w trybie tajnego nauczania i pracowała w Miejskim Archiwum. Studia ukończyła w 1948 r. na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Humanistycznym, uzyskując dyplom magistra filozofii w zakresie historii po przedstawieniu pracy magisterskiej „Kroniki Bolesława Prusa jako źródło do historii Warszawy„, pisanej pod kierunkiem prof. Wandy Moszczeńskiej.
W sierpniu 1944 r. została wywieziona do obozu przejściowego w Pruszkowie (Durchgangslager – Dulag 121).
Po powrocie do Warszawy, w lutym 1945 r., rozpoczęła pracę opiekunki społecznej w Wydziale Opieki Społecznej Zarządu Miejskiego, a następnie w Wydziale Literackim tworzącego się Polskiego Radia.
Po wojnie wyszła za mąż za Eugeniusza Szwankowskiego, późniejszego profesora, znanego historyka Warszawy.
Od lutego 1946 r. do lutego 1947 r. pracowała w Biurze Odbudowy Stolicy jako członek redakcji „Skarpy Warszawskiej”, a następnie „Stolicy”, z którą była związana przez resztę swojego życia. Pracowała także w Komisji Badań Dawnej Warszawy, w redakcjach Rocznika Warszawskiego, Kroniki Zamkowej i Almanachu Muzealnego. Kilkanaście lat swojego życia poświęciła badaniu budownictwa mieszkaniowego Warszawy w XVIII wieku.
Brała udział w opracowaniu dokumentów do cennych dla dziejów Warszawy wydawnictw źródłowych: Antoni Magier, „Estetyka miasta stołecznego Warszawy” (Wrocław 1963), „Źródła do dziejów Warszawy. Rejestry podatkowe i taryfy nieruchomości 1510-1770” (Warszawa 1963,1965), „Odbudowa Warszawy w latach 1944-1949” (Warszawa 1977), „Zwycięstwo 1920. Warszawa wobec agresji bolszewickiej” (Paryż 1990), „Exodus Warszawy. Ludzie i miasto po powstaniu 1944” (t. I, Warszawa 1992), „Archiwum Prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego” (Warszawa 2004) oraz „Międzynarodowe aspekty powstania warszawskiego” (Warszawa 2004).
Za działalność naukową i społeczną została doceniona wieloma nagrodami i odznaczeniami. Otrzymała m.in. Krzyż Armii Krajowej i odznakę Weterana Walk o Niepodległość, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz dyplom członka honorowego Polskiego Towarzystwa Historycznego, Międzynarodową Nagrodę im. Jana Zachwatowicza za 2002 r. za osiągnięcia w dziedzinie badań nad rewaloryzacją zabytków. W 2007 r. za swoją dotychczasową działalność otrzymała nagrodę Prezydenta m.st. Warszawy.
Więcej o Hannie Szwankowskiej w opracowaniu Włodzimierza Peli, Almanach Muzealny 5, 372-375, 2007: [LINK]
