The Osmosis

Zbliża się premiera autorskiego baletu Natalii Marii Wojciechowskiej w Teatrze Druga Strefa.

to jednoaktowy balet utrzymany w stylistyce neoklasycznej pokazujący różne oblicza związku dwojga ludzi – harmonię, zauroczenie, pożądanie, przemoc, ochłodzenie, wyparcie, mrok, romantyzm, dojrzałość – którzy finalnie odnajdują miłość do samych siebie.

Osmoza

to samorzutne i spontaniczne przenikanie cząstek celem wyrównania wartości.

Człowiek

Czyż nie tak powinna brzmieć definicja idealnego związku?
Platon twierdził, że jesteśmy połówkami jabłek stale szukającymi tej właściwej by znowu stać się jednością i to poszukiwanie jest tym najważniejszym.

Bez drugiej osoby jesteśmy tylko połówką.
Karmieni ideą idealnej, romantycznej miłości, bez której jesteśmy niekompletni stale poszukujemy, odnajdujemy na chwilę, przeżywamy zawody, narażamy siebie na nieczyste intencje, jesteśmy niekiedy poniżani i obrażani, a czasem idziemy na kompromisy, wybieramy trwanie w związku ze strachu przed samotnością. Niekiedy naprawdę uważamy, że jesteśmy zakochani i nawet kochamy lub zakochani jesteśmy w idei bycia z kimś.

Przyjęło się, że drugą osobę ma się kochać ponad życie, ponad własne życie i zrobić wszystko – w ogień skoczyć, czyli narazić siebie w imię miłości, a jak nie to nie jest to prawdziwa miłość.

A co człowiekiem?
Z najważniejszą jednostką?
Co z miłością człowieka do siebie samego?
Co z odnalezieniem miłości do siebie i pracą nad tym związkiem?
A może jednak nie jesteśmy połówkami?

Może tylko nie rozumiemy, że jesteśmy całością – kompletną cząstką, która może wybrać drugą cząstkę i wówczas nastąpi samorzutne przenikanie cząstek celem wyrównania – OSMOZA.