„W małym dworku” – to ostatnia ze styczniowych premier prezentowanych przez Romana Soroczyńskiego.
Gdzieś w Polsce, wśród drzew i cieni, stoi mały dworek, który staje się sceną dla pełnej tajemnic i intryg opowieści. Widzowie zostają wciągnięci w świat, gdzie nic nie jest takie, jakie się wydaje. Przywołane z zaświatów widmo ujawnia sekrety, które nieodwracalnie zmienią życie domowników, a emocje sięgają zenitu w tej zaplątanej historii miłości, nienawiści i złamanych obietnic.
W takie dziwne miejsce prowadzi nas najnowszy spektakl Teatru Hybrydy Uniwersytetu Warszawskiego, zrealizowany w ramach – prowadzonego przez Teatr Druga Strefa od 2020 roku – projektu #studencinascenę.
Dramat Stanisława Ignacego Witkiewicza, W małym dworku, został opublikowany w 1921 roku. Prapremiera, w reżyserii Wacława Malinowskiego i scenografii Feliksa Krassowskiego, miała miejsce w Teatrze Miejskim w Toruniu 8 lipca 1923 roku. Co ciekawe, spektakl zagrano tylko dwa razy. Dwa lata później, czyli w 1925 roku, Witkacy sam wyreżyserował swój dramat i wystawił go w Zakopanem po raz pierwszy z nowo dopisanym zakończeniem. Od tamtej pory sztuka miała ponad trzysta inscenizacji.
Opisywany w niniejszym artykule spektakl został wystawiony w Teatrze Druga Strefa, którego dyrektor, Sylwester Biraga, podjął się reżyserii i jest autorem scenografii. Z kolei muzykę skomponował, współpracujący z dyrektorem od 2022 roku, Michał Górczyński.
Na scenie dworku Nibków, pod osłoną nocy, Urszula zapala świecę, wywołując serię przerażających wydarzeń. W świecie, gdzie wyrafinowane maniery ścierają się z prymitywnym okultyzmem, podstępne intrygi, niezręczne wpadki i zaskakujące zwroty akcji tworzą rzeczywistość, w której logika zdaje się być na urlopie. Nikt nie jest bezpieczny, a widzowie mogą płakać, bać się, śmiać – a może nawet przeżywać to wszystko naraz. Tym bardziej, że spektakl jest wystawiany jako jedna, spójna całość, podczas gdy oryginalny dramat składa się z trzech aktów.
Od dawna jestem zwolennikiem wierności tekstom pisanym.
I tak – bez żadnych udziwnień – zrobił reżyser W małym dworku, co jest dodatkowym atutem spektaklu, pozwalającym skupić się na treści akcji. Dzięki temu widz nie traci żadnego wątku. A już pierwsza scena zmusza nas do wytężonej uwagi, zaś finał jest fascynujący i znakomicie rozwiązuje akcję widowiska.
Spektakl odkrywa tajemnice śmierci i zdrad, miłości i nienawiści, borsuków i zboża. Rak w wątrobie, elfy i sylfy oraz zborsuczone suki to tylko niektóre z elementów tej niecodziennej historii. Lalki zostały zakopane, lecz widmo wciąż krąży wśród żywych, przypominając, że każdy krok może prowadzić do zguby. Czy picie wódki na stypie to wyraz żałoby, czy brak szacunku dla zmarłej? Nawet jeśli to trup polewa? Odpowiedzi padną przy kolacji, o ile wszyscy zdążą na nią dotrzeć.
Spektakl o zbożu, ciastkach, widmach i nie-widmach ujawnia, co naprawdę siedzi w każdym z nas. Czy głowa rodu zdoła uniknąć zbliżającej się katastrofy? Czy kuzyn znajdzie swoją wybrankę serca? Widzowie powinni pamiętać, że widma nigdy nie kłamią, chyba że akurat mszczą się na swoich byłych kochankach.
Czy powyższe pytania są dziwne? I tak, i nie. Wszak Witkacy był znany z czarnego humoru i „oferowania” wielu doznań intelektualnych. Cieszę się, że studenci – aktorzy z Teatru Hybrydy przypomnieli i podtrzymali tę ofertę na scenie Teatru Druga Strefa.
W małym dworku
- spektakl Teatru Hybrydy Uniwersytetu Warszawskiego,
realizowany w ramach projektu #studencinascenę - Teatr Druga Strefa w Warszawie
- Premiery: 31 stycznia i 1 lutego 2025 roku,
- Autor: Stanisław Ignacy Witkiewicz
- Reżyseria i scenografia: Sylwester Biraga
- Muzyka: Michał Górczyński
- Realizacja techniczna: Stanisław Czerwiński
- Obsada podczas II premiery:
Widmo – Julia Kwiatkowska
Nibek – Stanisław Malicki
Kuzyn – Jakub Stańczak
Aneta – Patrycja Radosz
Kozdroń – Kacper Kielan
Amelka – Julia Bokacka
Zosia – Aleksandra Tomasik
Maszejko – Aleksander Woicki
Kucharka – Maria Daniszewska
Marceli – Toby Tobin
Projekt współfinansuje Urząd m.st Warszawy.
