Rozmowa z Anną Gwarek, koordynatorką Dnia Sztuk Scenicznych, choreografką i pedagogiem tańca, w ramach nowej ogólnowarszawskiej formuły Śródmiejskiego Festiwalu Młodych Talentów.
Jaka jest specyfika DNIA SZTUK SCENICZNYCH?
Dzień Sztuk Scenicznych, tak jak i cały festiwal, ma bardzo otwarta formułę.
Ma to zachęcić młodych ludzi do nadsyłania własnych propozycji, często nie mieszczących się w ramach innych festiwali czy konkursów.Może to być nie tylko śpiew, muzyka czy choreografia, jak to było do tej pory, ale także działanie teatralne, performatywne, stand-up, kabaret, dowolny mix sceniczny.
Spośród innych dni festiwalowych Dzień Sztuk Scenicznych wyróżnia fakt, iż działanie artystyczne zachodzi w czasie rzeczywistym, artyści stają oko w oko z widzem, działając na niego za pomocą środków, które sami wybiorą. Mogą dowolnie łączyć bodźce wzrokowe, słuchowe czy jakiekolwiek inne, ogranicza ich tylko wyobraźnia, dostępna przestrzeń i czas prezentacji określony regulaminem.
Chcielibyśmy, żeby młodzi artyści traktowali swoją sztukę jako spotkanie, ich prezent dla widza, a nie kolejny egzamin do zdania.
Kogo zachęciłaby Pani do przesyłania zgłoszeń?
Zapraszamy wszystkich, którzy chcieliby podzielić się z nami swoimi pasjami, często nie mieszczącymi się w szkolnych ramach, angażującymi ich myśli i czas.
Chcemy docenić tę często niewidoczną pracę.
Po naszych uczestnikach widzimy, że osoby bardzo twórcze nie zawsze mają czerwony pasek w szkole, czy siłę przebicia aktywistów, ale rozmowa z nimi, to prawdziwe spotkanie, bez frazesów i kopiuj-wklej, spotkanie, które nieraz sprawia, że my–nauczyciele lub my-dorośli weryfikujemy swoje zdanie na temat świata, uczymy się go na nowo.Rzeczy ważne nie zawsze krzyczą, czasem szepczą, to nasze małe i większe prawdy, czasem osobiste i mało popularne, czasem te dzielone z innymi, lub wyrażające odczuwana radość, żarty, które nas śmieszą. Widzimy dużą wartość w twórczym podejściu do sztuki, choć „odtwórczość” przepuszczona przez własną indywidualność, to tez rodzaj twórczości, jak u tłumacza poezji: niby czyjeś dzieło, ale oświetlone własna wrażliwością.
Jakie korzyści przegląd może dać jego uczestnikom?
Wybrana przez nas formuła przeglądu daje młodym ludziom szansę wyjścia ze swoją twórczością na scenę, znalezienia się w gronie innych twórczych ludzi, dobrej zabawy.
Mamy nadzieję, że prezentując swoje rzeczy i oglądając czyjeś zainspirują siebie nawzajem, docenią, przeżyją coś ważnego, będą mogli skorzystać ze wskazówek jury, bo nasze jury służy feedbackiem każdemu zainteresowanemu.
Na przeglądzie można także zobaczyć kogoś, z kim chciałoby się współpracować w przyszłości.
Strona z materiałami dla uczestników: sfmt.mdk.waw.pl
Anna Gwarek
pedagog tańca, choreograf, tancerka, koordynator projektów i juror konkursów tanecznych, mgr filozofii. Jej edukacja taneczna i zainteresowania obejmują przede wszystkim taniec współczesny, modern, jazz i kontakt improwizację. Ukończyła Państwowe Pomaturalne Studium Kształcenia Animatorów Kultury w Kaliszu (1998r.) Występowała w Teatrze Bogusławskiego w Kaliszu (Sen Nocy Letniej), w spektaklach Anny Piotrowskiej, Elwiry Piorun, w projektach Be van Vark (w Schloss Broelin), Jaro Vinarsky’ego (Obsesyjna historia więcej niż o niczym) , Franka Michelettiego (Generation 2000). W jej repertuarze znalazły się również formy solowe prezentowane na SoloDuo Festivalu w Budapeszcie, oraz duety mi.in. spektakl Gra w dybuka z Renatą Piotrowską (współpraca z artystami izraelskimi: Avnerem Eitan- scenografia, Didi Fire-muzyka), który miał swoją premierę w Jerozolimie (2005r.).Od 2009 roku była choreografem Śródmiejskiego Teatru Muzycznego (ostatnie produkcje to Jesus ChristSuperstar, Grease i Miss Saigon) oraz Teatru Tańca „CZO” w Młodzieżowym Domu Kultury im. Wł. Broniewskiego w Warszawie.
