25 sierpnia 2016 r. Rada Warszawy podjęła uchwałę o nadaniu nazwy Aleja Harcerzy Rzeczypospolitej fragmentowi dotychczasowej Alei Komisji Edukacji Narodowej w Dzielnicy Mokotów, zlokalizowanemu pomiędzy granicą administracyjną z Dzielnicą Ursynów a ul. Wałbrzyską. O zmianę nazwy zabiegali mieszkańcy.
Aleja KEN to arteria będąca osią Ursynowa i z tą dzielnicą się kojarząca (stąd wniosek aby kończyła się wraz z granica Ursynowa). Powstawała ona etapami, zaś jej fragment wzdłuż Służewa nad Dolinką powstał jako ostatni. Jest to odcinek bezadresowy, wiec formalnie nic nie stało na przeszkodzie dokonania zmiany. Uchwała wywołała skutki finansowe w wysokości 3350 zł co było związane z instalacją tablic z nazwą ulicy. Środki finansowe na realizację tego przedsięwzięcia zapewnił zarząd Dróg Miejskich w ramach zadań realizowanych przez Wydział Miejskiego Systemu Informacji.
Nazwy harcerstwo używa się na określenia polskiej wersji skautingu. Jest to ruch społeczny i wychowawczo-pedagogiczny, sformalizowany w szereg organizacji harcerskich pracujących w kraju i poza jego granicami (wśród Polonii). Istotę różnicy pomiędzy „klasycznym” skautingiem założonym przez gen. Roberta Baden-Powella a harcerstwem trafnie ujął w słowa Andrzej Małkowski (założyciel harcerstwa): harcerstwo to skauting plus niepodległość. W tym właśnie tkwi istota polskiego harcerstwa.
Od początku istnienia harcerstwa młodzież kształtowana była według najwyższych wzorców moralno-etycznych gotując się do walki zbrojnej o własne niepodległe i zjednoczone państwo polskie. W szeregach I Kompanii Kadrowej, która jako pierwszy oddział późniejszych Legionów Polskich pod komendą J. Piłsudskiego ruszyła z podkrakowskich Oleandrów 6 sierpnia 1914 r. na front austriacko-rosyjski, znalazł się również oddział skautowy w sile 55 harcerzy. Piękną i heroiczną kartę zapisali również harcerze podczas II wojny światowej. Szare Szeregi współpracowały z Delegaturą Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Kraj oraz Komendą Główną AK. O roli harcerzy świadczy dobitnie rozkaz Komendanta Głównego z marca 1942 r., iż: „… członkowie Szarych Szeregów, którzy wejdą do zespołów konspiracyjnych, będą uważani bez względu na wiek za żołnierzy.”
Po zakończeniu wojny działalność harcerska w przedwojennej formie nie mogła być kontynuowana. ZHP przekształcony został w organizację masową wzorowaną na sowieckim „Pionierze”, zaś wychowanie harcerskie zastąpiła polityczna indoktrynacja. Pomimo to duch harcerski przetrwał i rozwijał się w ruchach podziemnych, zaś po 1989 powoli nastąpił powrót harcerstwa do tradycyjnych zasad. Obecnie w Polsce działa kilka niezależnych organizacji harcerskich.
Od pierwszych lat swojego istnienia aż do dnia dzisiejszego przez harcerskie drużyny przewinęły się setki tysięcy młodych ludzi. Wielu z nich hołdując harcerskim wartościom i zasadom straciło życie w walce o niepodległość i wolność. Ich patriotyczna świadomość, pomimo młodego wieku, bezsprzecznie zasługuje na upamiętnienie.
