Czytanie książek dzieciom lub przez dzieci przynosi pozytywne skutki. Kilka publikacji prezentuje Roman Soroczyński.
Dosyć często prezentuję książki skierowane do dorosłych osób, a tymczasem… dzieciom też się coś należy. W styczniu 2025 roku kilka propozycji przygotowało Wydawnictwo Nasza Księgarnia. Na stronie Wydawnictwa zaznaczono wiek potencjalnych użytkowników książek, co uważam za bardzo istotną informację. Sam bowiem kupuję książki swoim wnukom i często staję przed dylematem: książka odpowiednia wiekowo czy nie?
Zacznijmy od najmłodszych adresatów. Kartonowa książeczka Koparka i cyfry. Snów kolorowych, placu budowy opowiada o pewnym bardzo zajętym aucie. Koparka, z pomocą swojej przyjaciółki wywrotki, robi wykopy, usypuje górki, kładzie rury… i oczywiście poznaje cyfry.
Autorka książki, Sherri Duskey Rinker, zawsze chciała zostać poetką, ale zaczęła pisać dla dzieci dopiero po narodzinach synów. Pierwsza książka Sherri powstała w tydzień… chociaż później redaktorki kazały jej policzyć jeszcze raz sylaby i poprawić rytm wierszyka. Zignorowały też towarzyszące historyjce obrazki, mimo że autorka przez wiele lat pracowała jako graficzka i uważała, że umie rysować. Dziś każda kolejna opowieść o maszynach z placu budowy staje się światowym bestsellerem, lecz pisarka nadal omawia wszystkie pomysły ze swoimi dziećmi. Za jedno z najważniejszych życiowych doświadczeń uważa wspólne czytanie z nimi książek – od „Żabka i Ropucha” aż po ostatni tom „Harry’ego Pottera”.
Książeczka jest adresowana do dzieci w wieku 3-5 lat. Między innymi dlatego została wydana na kartonie. Idealnie nadaje się do czytania dzieciom na dobranoc i jednoczesnej, niby mimowolnej, nauki cyferek. Po co liczyć owce? Lepiej liczyć od jednego do dziesięciu z koparką.
- Sherri Duskey Rinker, Koparka i cyfry. Snów kolorowych, placu budowy
- Ilustrator: Ethan Long
- Przekład: Joanna Wajs
- Redaktor prowadząca: Joanna Wajs
- Korekta: Magdalena Korobkiewicz, Joanna Kończak
- Redaktor techniczny: Karia Korobkiewicz
- Wydawca: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, Warszawa 2025
- ISBN 978-83-10-14217-7
Adresatami drugiej książki są dzieci w wieku 3-6 lat, a więc niemal takim samym, jak to było przy poprzedniej. Jej autorka, Sabine Bohlmann, zastanawia się: Jak wygląda opos? Skąd ta refleksja? Otóż myszka dostała list. Od oposa, który chce ją odwiedzić! Ale jak wygląda opos? Każde zwierzę wyobraża go sobie inaczej. Jeż twierdzi, że to olbrzymi stwór z kartoflowatym nosem. Kaczka jest pewna, że opos mieszka na dnie stawu i jada końską kupę. Tymczasem bóbr uważa, że oposy fruwają… W dodatku do tyłu!
Sabine Bohlmann jako dziecko chciała być księżniczką, jednak została aktorką filmową i dubbingową oraz pisarką. Historyjki krążą wokół niej jak motyle. Spisywanie ich sprawia jej wiele radości. Wydała już ponad 40 książek. Poza tym pisze słuchowiska radiowe oraz reżyseruje filmy i seriale dubbingowe.
Warto w tym miejscu wspomnieć o autorce ilustracji. Emilia Dziubak jest nie tylko ilustratorką, ale i autorką książek dla dzieci. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Współpracuje z autorami i wydawnictwami w Polsce i za granicą. Zdobyła sporo nagród literackich. Między innymi jest laureatką Nagrody Literackiej m.st. Warszawy w 2014 r., nagrody „Przecinek i Kropka” w konkursie na najlepszą książkę dziecięcą w 2016 r., nagrody „Żółta Ciżemka” w 2017 r. i nagrody Soligatto 2019. Wyróżniona w 2016 r. w konkursie PTWK Najpiękniejsze Książki Roku 2015 za autorską książkę Rok w lesie.
Obie panie opublikowały wspólnie książki: Mamusiu, jak wielki jest świat? oraz Tatusiu, czy dziesięć to dużo?
Mieszkańców lasu coraz bardziej ponosi fantazja. Lecz wtedy się zjawia ktoś nieznajomy. Ktoś z długim ogonkiem, wielkimi różowymi uszami i o uroczym pyszczku… Okazało się, że wszystkie wyobrażenia były mylne. Ale czy to istotne? Absolutnie nie! Bowiem nieważne jest, czy masz skrzydła, płetwy czy rogi. Bo tylko krok dzieli nas od przyjaźni.
Niedaleko miejsca, w którym mieszkam, znajduje się mural zawierający hasło międzynarodowej organizacji promującej wolność słowa Loesje:
Nie rozmawiaj z nieznajomymi, bo jeszcze kogoś poznasz.
Książka Jak wygląda opos? znakomicie wpisuje się w kontekst powyższego hasła. Zawiera mądrą i zabawną opowieść o tym, co nieznane, a jednocześnie uczy dzieci [również dorosłych – przyp. RS] tolerancji.
- Sabine Bohlmann, Jak wygląda opos?
- Ilustracje: Emilia Dziubak
- Przekład: Małgorzata Słabicka-Turpeinen
- Redaktor prowadząca: Joanna Wajs
- Korekta: Magdalena Korobkiewicz, Joanna Kończak, Agnieszka Rychlewicz
- Redaktor techniczny: Agnieszka Matulka
- Wydawca: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, Warszawa 2025
- ISBN 978-83-10-14218-4
Dwie kolejne książki są adresowane do dzieci w wieku 6-10 lat. Pierwsza z nich, zatytułowana Ściśle tajne łamigłówki szpiegowskie, jest interaktywnym wydawnictwem sprawdzającym umiejętność dedukcji czytelników, którzy stają się szpiegami w samym środku akcji. Ścigając się z czasem, wykonują niebezpieczne misje i pokonują nieprzyjaciół.
Nazywasz się Agent W. i właśnie masz za sobą pięcioletni kurs wywiadu, który przygotował cię do twojej pierwszej pracy.
Autor książki, Gareth Moore, opublikował do tej pory czternaście książek popularnonaukowych, z których większość jest adresowana do dzieci i młodzieży. Najbardziej znana to Miaudle, napisana wspólnie z Laurą Jayne Ayres.
Agent W. ma do wykonania 62 misje, na które składają się zagadki oraz łamigłówki z różnych dziedzin: sztuki, daktyloskopii, włamań, bezpieczeństwa podróży oraz wielu innych. Zawarty w książce Ściśle tajne łamigłówki szpiegowskie zbiór tych zadań jest wielkim wyzwaniem dla każdego kandydata na tajnego agenta! Wiem, o czym piszę, bo… sam miałem problemy z rozwiązaniem niektórych z nich.
- Gareth Moore, Ściśle tajne łamigłówki szpiegowskie
- Ilustracje: Amerigo Pinelli
- Przekład: Maciej Nowak-Kreyer
- Projekt graficzny: Zoe Bradley
- Redaktorka prowadząca: Anna Garbal
- Opieka redakcyjna: Joanna Kończak
- Redakcja: Magdalena Adamska
- Korekta: Agnieszka Rychlewicz
- Wydawca: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, Warszawa 2025
- ISBN 978-83-10-14274-0
Druga książka adresowana do grupy wiekowej 6-10 lat nosi tytuł Pierwiastki – tajemnice cząstek budujących świat, a jej autorem jest Jon Chad. Podobnie, jak poprzednia, ma bardzo tajemniczy charakter. Okazuje się bowiem, że pewna książka o najzabawniejszych doświadczeniach chemicznych trafiła w niepowołane ręce. Szalony pierwiastkodziej knuje podstępny plan, by zatruć wszystkie atomy w całej krainie! Tylko Mel może położyć kres jego niecnym zamiarom dzięki swojej wyjątkowej wiedzy o układzie okresowym pierwiastków. Czy starczy jej odwagi, by przejść zwycięsko wszystkie próby?
Jon Chad ukończył studia na kierunku sztuka sekwencyjna. Obecnie uczy sitodruku i wydawania książek w Center for Cartoon Studies. Jest m.in. autorem komiksów Leo Geo and His Miraculous Journey Through the Center of the Earth, Leo Geo and the Cosmic Crisis oraz ilustratorem naukomiksu Układ Słoneczny – nasze miejsce w kosmosie.
Również Pierwiastki… są wydane w postaci komiksu, wzbogaconego o słowniczek trudniejszych pojęć. Tablica stworzona przez chemika Dmitrija Mendelejewa pomaga szybko poznać 118 podstawowych substancji budujących Wszechświat, a nawet przewidzieć, jakie cechy mają nieodkryte dotąd pierwiastki! Możemy zbadać układ okresowy. Dlaczego, przy książce adresowanej do dużo młodszych osób, używam słowa „my”? Choćby dlatego, że chemia nigdy nie była moją mocną stroną. Może dzięki tej przystępnej publikacji wreszcie zrozumiem co nieco? A kto wie, może następnego wielkiego odkrycia dokona ktoś z Czytelniczek lub Czytelników tej książki?
- Jon Chad, Pierwiastki – tajemnice cząstek budujących świat
- Ilustracje: Jon Chad
- Przekład: Ewa L. Łokas, Bogumił Bieniok
- Redaktorka prowadząca, korekta: Anna Garbal
- Opieka redakcyjna, redakcja: Joanna Kończak
- Redakcja: Agnieszka Rychlewicz
- Wydawca: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, Warszawa 2025
- Redakcja techniczna: Joanna Piotrowska
- Wydawca: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, Warszawa 2025
- ISBN 978-83-10-14200-9
Na wstępie niniejszego artykułu napisałem, że dzieciom też się coś należy. Uważam tak „od zawsze”: czytałem moim dzieciom, czytałem moim wnukom. A teraz oni też czytają. No, może poza najmłodszymi wnukami. Ale ci chętnie słuchają, jak im się czyta. To procentuje!
