Trzy książki – trzy zbliżone kolorystycznie okładki – trzy kryminalne tematy. Publikacje prezentuje Roman Soroczyński.
Kiedy spojrzymy na zdjęcie tytułowe, możemy stwierdzić, że wspólnym motywem opisywanych poniżej książek są płomienne czy krwawo-czerwone okładki. Ale nie tylko to łączy te książki.
Pisarka Magdy Stachuli rozpoczyna się – a jakże! – od spotkania autorskiego pisarki, Laury Ruty, która jest główną bohaterką powieści. Autorka bestsellerowych thrillerów właśnie świętuje premierę najnowszej powieści, która zbiera entuzjastyczne recenzje. Dzień po spotkaniu z czytelnikami pisarka otrzymuje tajemniczą przesyłkę, której zawartość przypomina jej groźbę sprzed lat. Kto jest nadawcą? Jak zdobył adres Laury? I wreszcie skąd wie, kiedy skończy się jej życie. Czy właśnie oznajmił, że planuje ją zabić?
Magda Stachula (właściwie Magdalena Stachula-Nieścioruk) ukończyła judaistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jej debiutancki thriller, zatytułowany Idealna, uznano za pierwszą powieść gatunku domestic noir w Polsce oraz – według czytelników magazynu kryminalnego „Pocisk” – za jeden z pięciu najlepszych debiutów 2016 roku. Wydano go już w Czechach i we Włoszech. Spod jej pióra wyszły również powieści: Trzecia, W pułapce, Zakochane Zakopane, Oszukana, Strach, który powraca, Odnaleziona i Nieobliczalna.
Kilka dni po spotkaniu autorskim Laura Ruta znika bez śladu. Ruszają poszukiwania, policja przesłuchuje świadków i podejrzanych, a media spekulują, czy to zaplanowany, marketingowy performance czy jednak ktoś uprowadził pisarkę. Co się z nią stało? Czy kobieta wciąż żyje? Czy zdarzenie z przeszłości mogło mieć wpływ na jej porwanie?
Bardzo ciekawym posunięciem autorki było wprowadzenie czworga narratorów. Każda z tych osób wnosiła do powieści coś innego, ułatwiając jednocześnie poznanie ich myśli i motywacji.
Sądzę, a wręcz jestem pewien, że książka może być doskonałym podręcznikiem dla osób szukających metodologii opisywania pewnych zjawisk.
(…) za każdym razem odnoszę wrażenie, że nie ja wymyślam opowieści, tylko same do mnie przychodzą. Stukają do drzwi mojej wyobraźni tak długo, aż im otworzę, a gdy już wpuszczę je do środka, są bardzo mroczne i takie klarowne. Wchodzę w umysł sprawcy, widzę najdrobniejszy szczegół, każdą strużkę krwi i ranę na duszy. …) Staram się oddać zaangażowanie i brutalność kata, opisuję metody działania, a potem wchodzę w duszę ofiary i patrzę na świat jej oczami.
Autorka przywołuje cytaty czy sytuacje, które zostały zaprezentowane przez innych pisarzy. Między innymi pojawiają się Anthony Doerr i Gabriel García Márquez. W tym kontekście bardzo interesujące jest pytanie, czy jest możliwe, aby równolegle i niemal równocześnie ktoś wymyślił taką samą czy zbliżoną treść powieści.
Opowiadam mu historię z Rutą – o tym, jak jej debiut podciął mi skrzydła, o wręcz bliźniaczo podobnej fabule, a także o tym, jak się załamałam, po czym podniosłam się z kolan.
Magda Stachula prowadzi nas przez intrygującą fabułę, pełną zwrotów akcji, atmosfery grozy i tajemnicy oraz nieoczekiwanych wydarzeń. Jej przejmujący, solidnie skonstruowany thriller wciąga od pierwszej strony, zanurzając nas w mroku niespełnionej zemsty, wykreowanej przez chorą wyobraźnię. Jestem przekonany, że Pisarka zadowoli nie tylko miłośników gatunku, ale i wszystkich poszukujących emocjonującej i wciągającej lektury.
- Magda Stachula, Pisarka
- Wydawca: Natalia Gowin
- Redakcja: Karolina Macios
- Korekta: Jolanta Kucharska, Joanna Błakita
- Projekt okładki i stron tytułowych: Anna Slotorsz
- Zdjęcie na okładce: Jill Hyland / Arcangel
- Skład i łamanie: Perpetum Design
- Wydawca: Wydawnictwo Luna / Imprint Wydawnictwa Marginesy Sp. z o.o., Warszawa 2023
- ISBN 978-83-67674-53-9
Pierwsze sto stron książki Czerwone oleandry Grety Drawskiej czyta się, jak powieść obyczajową. Nie oznacza to, że nie dzieje się tam nic interesującego. Wręcz przeciwnie! Książka zawiera sporo interesujących obserwacji socjologicznych. Pojawiają się na przykład sytuacje, które wielu z nas zna ze swojej pracy: siostra głównej bohaterki, Ewa…
Przed odejściem z koncernu była zastępcą dyrektora finansowego, ale na stanowisko dyrektora zagraniczna centrala awansowała jej podwładnego, który grał z wierchuszką w golfa i miał gadane…
Znacie? Znamy! To proszę o przeczytanie jeszcze jednego fragmentu:
… patrzę na Gawrońskiego. Powinnam się domyślić, że dużo czasu spędził za granicą, bo jego twarz jest pozbawiona zgorzknienia, jakie w naszym kraju wcześniej czy później osadza się w rysach. Wżera się w twarz jak sól morska w tynk nadmorskich miejscowości.
Greta Drawska – to pseudonim literacki Małgorzaty Hayles. Jest pisarką, anglistką, nauczycielką jogi, kolekcjonerką historii utraconych i ciekawych rozmów. Lubi ludzi. To oni są zawsze w centrum jej zainteresowań. Od pewnego czasu dzieli swoje życie między pełen bliskich Poznań i ponad stuletni dom z piecami kaflowymi na Pojezierzu Drawskim. Zmienny krajobraz, który łączy w sobie i Bieszczady i Mazury, proste życie w rytmie „slow” oraz medytacja – to, jej zdaniem, doskonała recepta na pobudzanie wyobraźni. To tam konstruuje skomplikowane fabuły powieści w swoim ulubionym gatunku, którym jest thriller psychologiczny i kryminał. Na Pojezierzu Drawskim umieściła akcję bestsellerowej trylogii kryminalnej, w skład której wchodzą: Rytuał, Stos i Chichot. Obecnie trwają prace nad ekranizacją serii. Jako Greta Drawska opublikowała również thriller Mroczne miejsca. Pod swoim właściwym nazwiskiem zadebiutowała powieścią Tymczasowa, po czym wydała m.in. książki: Trzecia osoba oraz Wśród nocnych cisz. Wraz z Magdaleną Kawką jest współautorką serii Kobiety nieidealne. W świecie, w którym coraz więcej ludzi mówi, coraz mniej słucha, pisze wtedy, gdy czuje, że historia dojrzała do opowiedzenia. Lubi tworzyć wielowarstwowe powieści i niejednoznacznych bohaterów. Jej najciekawsza powieść to zawsze ta, którą właśnie ma w głowie.
Wróćmy do głównej bohaterki książki, Weroniki. Czasem budziła się w nocy wdzięczna za to, że życie podarowało jej to, co nazywała premiami. Miała przystojnego i zaradnego mężczyznę, który ją kochał – premia numer jeden. Urodziła zdrową i śliczną córeczkę – premia numer dwa. Lubiła swoją pracę, nawet jeśli nie została fotografką światowej sławy – premia numer trzy. Czasem jednak budziła się w nocy przerażona, że życie podarowało jej premie. Prześladowały ją koszmary, w których wszystko traciła. Rano wstawała i z uśmiechem zaczynała kolejny dzień, nieświadoma, że proces utraty już się rozpoczął. Premie od życia zamieniły się w nieprawdy, a rzeczywistość w koszmar. Wówczas jedynym marzeniem Weroniki stało się odzyskanie córki.
Greta Drawska nie zadaje łatwych pytań i perfekcyjnie myli tropy. Czerwone oleandry to opowieść o morderstwie, zaginięciu i zdradzie. Jednocześnie jest to historia o tym, ile tak naprawdę wiemy o sobie i swoich bliskich. Czy jesteśmy gotowi zrezygnować ze złudzeń, aby poznać prawdę? Jeśli nawet zdawałem sobie sprawę z niektórych kwestii, autorka pozwoliła mi je zdefiniować, co uważam za wartość dodaną tej książki.
- Greta Drawska, Czerwone oleandry
- Redaktor prowadząca: Anna Derengowska
- Redakcja: Aneta Kanabrodzka
- Korekta: Katarzyna Kusojć, Bożena Hulewicz
- Projekt okładki: Mariusz Banachowicz
- Zdjęcie na okładce: Massimiliano Morosinotto / Unsplash
- Łamanie: Ewa Wójcik
- Wydawca: Prószyński Media Sp. z o.o., Warszawa 2023
- ISBN: 978-83-8295-384-8
Trzecia z opisywanych książek, Czerwoniec, prowadzi nas do Rosji, a właściwie do Związku Radzieckiego. Jacek Piekiełko przedstawia, inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami, historię ostatniego bandyty ZSRR, wychowanego przez zakłady karne. Człowieka, który w całym dorosłym życiu tylko siedemnaście miesięcy spędził na wolności…
Siergiej Madujew nie miał łatwego życia. Jego dzieciństwo to dom dziecka i ulica, gdzie trafiał zawsze, gdy władze ZSRR internowały jego matkę ze względu na pochodzenie. Już od najmłodszych lat musiał nauczyć się kraść, aby wykarmić rodzeństwo. W dorosłym życiu szybko został skazany. Zaraz gdy osiągnął pełnoletność trafił do zakładu karnego. Wyszedł po sześciu latach, by za kilka miesięcy znowu wrócić do więzienia, tym razem z wyrokiem piętnastu lat. W 1988 r. przeniesiono go do otwartego zakładu karnego tzw. kolonii-osady, z której szybko uciekł. Został wpisany na listę poszukiwanych przestępców. Wtedy tak naprawdę rozpoczął się brutalny rajd po ZSRR, a nad Madujewem zawisła kara śmierci.
Jacek Piekiełko jest absolwentem polonistyki Uniwersytetu Śląskiego. Debiutował opowiadaniem Czarny lęk pada w antologii „Dziedzictwo Manitou”. Publikował w czasopismach internetowych, antologiach oraz w OkoLicy Strachu, kwartalniku Relacje-Interpretacje i tygodniku Kronika Beskidzka. Laureat ogólnopolskiego konkursu na opowiadanie kryminalne w ramach Międzynarodowego Festiwalu Kryminału we Wrocławiu 2015. Spod jego pióra wyszły między innymi mroczne kryminały i thrillery Biały Słoń, Wymazani, Niewidoczni oraz W złej wierze. Czerwoniec to jego ósma powieść, w której – podobnie jak w Dobermanie – zmierzył się z gatunkiem true crime.
Niezależnie od swojej bandyckiej drogi życiowej, Siergiej Madujew miał swoje zasady. Był znany pod pseudonimem Czerwoniec, bo taksówkarzom płacił zawsze w dziesięciorublowych banknotach, nie oczekując reszty. W niektórych sytuacjach podczas rabunków „pomagał” ofiarom, na przykład wzywając pogotowie do osoby, która w trakcie napadu zasłabła. Elegancko ubrany, szarmancki dla kobiet, uprzejmy dla rozmówców, oczytany i potrafiący się wysłowić. W przeciwieństwie do większości napotykanych osób, nie miał ciągot do alkoholu. Wyrafinowany manipulator czy mężczyzna o gołębim sercu? Morderca czy ofiara systemu?
Jacek Piekiełko nie narzuca swojej interpretacji. Choćby dlatego warto sięgnąć po tę książkę.
- Jacek Piekiełko, Czerwoniec
- Redakcja: Anna Płaskoń
- Korekta: Janusz Sigismund
- Projekt graficzny okładki: Mariusz Banachowicz
- Skład i łamanie: Marcin Labus
- Wydawca: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska Sp. z o.o., Warszawa 2023
- ISBN 978-83-8329-030-0
