Obchody 81. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego

Warszawa pamięta. Obchody 81. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego miały uroczysty przebieg. 

1 sierpnia, punktualnie o 17:00 – w godzinę „W” – Warszawa na chwilę zamarła. Syreny zawyły w całym mieście, a mieszkańcy zatrzymali się w bezruchu, by uczcić pamięć powstańców. Na rondzie Dmowskiego i w wielu innych punktach stolicy odpalono race – czerwone światła rozbłysły w powietrzu, tworząc widowiskową, a zarazem pełną zadumy scenę. Nad miastem uniosła się czerwona mgła, jakby przypomnienie o ogniu walki sprzed 81 lat.

Rocznicowe obchody rozpoczęły się już w godzinach porannych od oficjalnych uroczystości państwowych z udziałem władz państwowych, kombatantów oraz mieszkańców stolicy. Najważniejsze wydarzenia – zarówno oficjalne, jak i te oddolnie organizowane przez mieszkańców – rozgrywały się jednak wieczorem.

Jak co roku, tysiące warszawiaków i gości z całej Polski przeszły w Marszu Powstania Warszawskiego, który wyruszył z ronda Dmowskiego i skierował się przez Aleje Jerozolimskie i Krakowskie Przedmieście w stronę Starego Miasta. Tam, przy Pomniku Powstania Warszawskiego na placu Krasińskich, wielu uczestników złożyło kwiaty i zapaliło znicze. Marsz – w założeniu niemy i godny – miał na celu upamiętnienie ofiar Powstania oraz pokazanie, że pamięć o wydarzeniach z sierpnia 1944 roku jest wciąż żywa.

Wieczorem warszawiacy spotkali się na Placu Piłsudskiego, by wspólnie śpiewać „zakazane piosenki” – utwory, które towarzyszyły walczącym w okupowanej stolicy. Koncert „Warszawiacy śpiewają (nie)zakazane piosenki” przyciągnął tłumy – od rodzin z dziećmi, przez weteranów, aż po młodzież z biało-czerwonymi flagami na plecach. Zabrzmiały m.in. „Pałacyk Michla”, „Warszawskie dzieci”, „Hej, chłopcy, bagnet na broń”, a także „Modlitwa obozowa”. Śpiewano wspólnie, z pamięci i z przygotowanych śpiewników, w atmosferze powagi, ale i dumy. Na wydarzeniu można było spotkać urzędujące Prezydenta Andrzeja Dudę, oraz Prezydenta Elekta Karola Nawrockiego.

Obchody rocznicowe wciąż poruszają i gromadzą kolejne pokolenia. Dla wielu uczestników to nie tylko patriotyczny obowiązek, ale autentyczna potrzeba – by zatrzymać się na chwilę i przypomnieć sobie, co znaczyła walka o wolność, zwłaszcza w mieście tak doświadczonym jak Warszawa.

Fotoreportaż Pawła Jerzmanowskiego:

Zdjęcia Ronda Dmowskiego dzięki uprzejmości Zarządu Pałacu Kultury i Nauki