Multikino zaprasza na polski thriller kryminalno-sensacyjny z Bartłomiejem Topą w roli głównej.
„Sługi boże” to drugi film Mariusza Gawrysia, specjalizującego się raczej w scenariuszach (otrzymał wiele nagród za scenariusze filmowe), w roli reżysera. Niestety akurat scenariusz i reżyseria w filmie kuleją najbardziej.
Bohaterem jest komisarz Warski, policjant przydzielany do najtrudniejszych akcji. Poznajemy go w brawurowej akcji odbicia zakładniczki. Warski z kilkunastu metrów strzela przestępcy prosto w czoło, nie zważając na niebezpieczeństwo trzymanej przez niego dziewczyny. Podejrzenia widza o zbytnej brawurze podziela komisja, przed którą staje komisarz. Ale kończy się na skierowaniu do psychologia i nie przeszkadza w przydzieleniu mu kolejnej sprawy tajemniczej śmierci młodej Niemki znalezionej po upadku z murów katedry.
Pamiętając pierwszą scenę można się jednak bardzo zdziwić gdy po upływie kilkudziesięciu minut filmu komisarz goni podejrzanego, dopiero wyciągając broń, gdy ten oddali się na bezpieczną odległość. Takich niekonsekwencji i braku logiki jest w filmie Gawrysia tak dużo, że szybko odbiera to przyjemność w śledzeniu losów bohaterów. A temat mógłby być ciekawy, w końcu mniej lub bardziej prawdziwe historie o przestępstwach w łonie Kościoła Katolickiego są bardzo chłonnym tematem dla szerokiej rzeszy potencjalnej publiczności kinowej. Niestety w „Sługach bożych” trzeba mieć dużo naiwności żeby uwierzyć w opowiadaną historię.
Aktorsko cały film spoczywa na barkach Batłomieja Topy, który radzi sobie jak może w tych trudnych „okolicznościach przyrody”. Nadrabia wiele braków scenariuszowych i trzyma akcję w ryzach. To duża sztuka wyróżnić się w takim filmie i dzięki temu „Sługi boże” są dowodem na wielką klasę aktora.
Niestety zupełnie nie dotrzymują formie Topy partnerujące mu panie. Z szacunku do klasy aktorskiej oraz urody Małgorzaty Foremniak i Julii Kijowskiej, wypada zrzucić to na, koszmarnie rozpisane w scenach damsko-męskich, dialogi. Niestety reżyser szczególnie Małgorzatę Foremniak traktuje jedynie jako aktorkę do scen „łóżkowych”.
A że w filmie kryminalno-sensacyjnym erotyka musi być, więc scen takich nie brakuje i co trzeba podkreślić są bardzo dobrze sfotografowane. Problem w tym, że nie wnoszą nic do fabuły, a wręcz przeszkadzają w narracji psując rytm i klimat.
Jeszce gorzej jest w gronie aktorów drugoplanowych. Doświadczeni i cenieni aktorzy (Henryk Talar, Adam Woronowicz, Krzysztof Stelmaszyk, Andrzej Konopka) otrzymali role tak przerysowane i jednoznaczne, że nie mieli nawet szansy cokolwiek z tego wyciągnąć. Pal sześć, że irytują widza, gorzej ze zdradzają swoim pojawieniem się na ekranie dalszą fabułę, którą tak próbuje chronić reżyser (scenarzysta?) żeby kilkakrotnie w drugiej połowie filmu zaskoczyć widza.
Teoretycznie można by więc spuścić zasłonę milczenia na ten film, gdyby nie jeden szkopuł. Otóż jest on całkiem dobrze zrealizowany. Zwracają uwagę przede wszystkim znakomite zdjęcia (Mikołaj Łebkowski). Podkreślić należy, że Gawryś próbuje budować klimat i atmosferę filmu. Początek jest mroczny, powolny, stwarzający poczucie podejrzliwości, tajemniczości, zagadki.
Także druga połowa filmu, przechodząca bardziej w kino sensacyjne, jest solidnie zrealizowana i gdyby nie wspominany brak logiki mogłaby się podobać. Niewykluczone, że w przypadku dużo lepszego scenariusza Mariusz Gawryś może jeszcze nie raz zaskoczyć jako reżyser dobrym filmem. To, że „Sługi boże” mocno średnio mu się udały (nie udały?) wcale nie musi być regułą.
Ocena 5/10.
Sługi boże (2016) Zwiastun filmu
