Słynny już na cała Polskę spektakl na 44. Warszawskich Spotkaniach Teatralnych.
Aktor dowiaduje się o nowotworze trzustki swojego ojca. Towarzyszy rodzinie w trakcie choroby i cierpienia. Sprawę komplikuje pandemia koronawirusa.
Osobisty spektakl kieleckiego dramatopisarza Mateusza Pakuły. Rozpoczęło się od pamiętników spisywanych w trakcie cierpienia ojca. Potem wydano książkę. W końcu powstał spektakl, który robi furorę objeżdżając cały kraj. To trudna tematycznie sztuka o cierpieniu, bezsilności, umieraniu, służbie zdrowia, eutanazji. Szczególnie ten ostatni aspekt, bardzo dobitnie ukazany, sprawił iż o spektaklu mówi się także w środowiskach pozateatralnych.
Jest jednak coś w tym spektaklu, co pomimo trudnej tematyki przyciąga. Czy to jest uniwersalność tematyki cierpienia: nie tylko fizycznego – chorego, ale także psychicznego – całej rodziny. Czy też ciekawa kameralna forma. Czy może podszycie poczuciem humoru. A może aquaparkowa scenografia.
Na Warszawskich Spotkaniach Teatralnych spektakl pojawił się dopiero w tym roku, ze względu na formułę przedstawiania produkcji z poprzedniego roku, a ten miał premierę w styczniu 2023. Warszawska publiczność miała więc okazję zestawić opinie jakie już zyskał z bieżącym wydźwiękiem. Minęła pandemia, która miała wpływ na przedstawiane wydarzenia, dyskusja o legalizacji eutanazji wciąż w Polsce jest niszowa, a obraz kondycji rodziny mało optymistyczny. Tym mocniej jednak wybrzmiewają sceniczne emocje.
Spektakl do obejrzenia w środę 29 maja na Dużej Scenie Teatru Dramatycznego o godz. 19:00.
- tekst, adaptacja i reżyseria: Mateusz Pakuła
- scenariusz na podstawie książki Mateusza Pakuły „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”
- scenografia i kostiumy: Justyna Elminowska
- muzyka: Zuzanna Skolias-Pakuła, Antonis Skolias, Marcin Pakuła
- wokale: Zuzanna Skolias-Pakuła
- światło: Paulina Góral
- asystent reżyserki światła: Maciej Kaszyński
- wideo: Olga Balowska
- obsada: Andrzej Plata, Wojciech Niemczyk, Jan Jurkowski, Szymon Mysłakowski, Marcin Pakuła
