PolandJa

Warszawskie Powiśle. Boa dusiciel. Profesor i studentka-prostytutka. Nerwowy kierowca. Kebab u Turka. Żołnierz wracający z misji. Narodowcy.

Jedność akcji, jedność miejsca, jedność czasu. Jak w klasycznej tragedii lub komedii antycznej. I właśnie te dwa gatunki charakteryzując ten niepozorny, acz posiadający wyjątkowy urok film Cypriana T. Olenckiego.

Przeplatające się historie kilku bohaterów, w obrębie kilku ulic, w przedziale jednego dnia. I tylko jedność akcji pozostaje ukryta, bo historie są różne: rodzinne, zawodowe, obyczajowe, nawet kulinarne. Ale jednak coś ich łączy. Tym spoiwem jest nawiązanie do naszej codzienności: jeździmy agresywnie samochodem, myślimy o zwolnieniu z pracy, jemy w barach szybkiej obsługi, szwendamy się w weekendową sobotę po klubach.

Może niekoniecznie skutkuje to aż tak ekstremalnie, żeby odnaleźć w niedzielny poranek węża w kuchni, albo dostać roczną odprawę, czy przeżyć wybuch bomby … Kino jednak pozwala na takie rozwiązania i może dlatego film Olenckiego jest aż tak przystępny w odbiorze.

Wrażenia

Andrzej:

Każdy wątek tego filmu ma swój specyficzny klimat. Razem tworzą tragikomiczną mieszankę. Świetnie zrealizowaną. To sztuka zrobić film „mozaikowy”, który jest tak równomiernie rozłożony.

Gosia:

Początkowo byłam nieufna do tej realizacji, ale szybko się przekonałam. Bo film z minuty na minutę wciąga coraz bardziej. Niewątpliwa w tym zasługa muzyki podkreślającej klimat każdej historii, ale przede wszystkim wyjątkowych kreacji aktorskich. Jerzy Radziwiłowicz swoją epizodyczną rolą pokazuje wielką klasę aktorską. Świetna jest Maja Gąsiorowska. To właśnie sceny z tymi aktorami pozostają jeszcze na długo po wyjściu z kina.