W ramach imprez towarzyszących, Festiwal Warszawska Jesień zawitał na Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina.
Dotąd nieodwiedzane przez Festiwal miejsce dodało posmaku młodości i studenckiej fantazji.
Koncert składał się z pięciu utworów, a jedyną niedogodnością była konieczność kilkuminutowych przerw na przestawianie stanowisk muzycznych.
Twórcami grupy gen~.rate są Aleksandra Kaca, Teoniki Rożynek, Żaneta Rydzewska i Rafał Ryterski.
Nazwa „gen~.rate” pochodzi od nazwy obiektu gen~ w jednym z najbardziej popularnych muzycznych środowisk programistycznych. Jego działanie sprowadza się do umożliwienia budowania wielkich i złożonych obiektów z najprostszych struktur, będących odpowiednikiem kodu programistycznego. Grupa nastawiona jest na współpracę kompozytorów, dyrygentów oraz muzyków z różnych ośrodków akademickich oraz umożliwianie młodym twórcom prezentowania swoich kompozycji.
Pierwszym utworem było prawykonanie „Hidden” Żanety Rydzewskiej. tytuł utworu symbolizuje ukrywanie najgłębszych i najtrudniejszych emocji. Ukazuje emocjonalna stronę życia, w którym każdego dnia przeplatają się chwile zdenerwowania i napięcia z momentami uspokojenia i wyciszenia.
Po krótkiej przerwie kolejne prawykonanie „Ultima Thule” Aleksandry Kacy. Utwór nawiązuje do starożytnej wyspy na Oceanie Atlantyckim. Z jednej strony utożsamiano wyspę z Islandią, z drugiej zrodził się mit o wyspie Ultima Thule oznaczającej kraniec świata. Miało to być miejsce (rzekomo), w którym ziemia, woda i powietrze składały się tak, ze wszystkie elementy pozostawały zawieszone, lecz splecione w sposób tworzący całość. Wyspy nie dało się opłynąć, ani przemierzyć.
„Halocline II” to prawykonanie utworu Teoniki Rozynek. Ponownie odnosi się do klimatów morskich, bo haloklina to warstwa przejściowa wód w morzu lub oceanie pomiędzy wodami słonymi. Najbardziej dostrzegalna jest w jaskiniach, gdzie cięższa słona woda nie miesza się z wodą słodką ze względu na ograniczony ruch wody. Na przykład nurek przekraczający haloklinę sprawia wrażenie wypływjącego z wody i unoszącego się w powietrzu.
Kolejnym utwór”Speedcore” Sławomira Wojciechowskiego odnosi się do natężenia ruchu w Internecie. W trakcie siedmiominutowego utworu pobranych zostaje ponad 2 tysiąca godzin materiałów video z serwisu Youtube, 7 milionów filmów w serwisie Vine, pobrane zostanie 350 tysięcy aplikacji ze sklepu Apple. Facebook zarejestruje ponad 28 milionów lajków, Instagram 12 milionów, na Twitterze pojawi się 2 tysiące wpisów, a Skype połączy 700 tysięcy rozmów. Wszystko to w ciągu siedmiu minut.
I na zakończenie prawykonanie utworu „Nici Major” Rafała Ryterskiego opartego na powieści Milana Kundery „Nieznośna lekkość bytu„.
- Mateusz Rajkowski – klarnet / klarnet basowy
- Jędrzej Jarocki – akordeon
- Iwo Jedynecki – akordeon
- Mateusz Stankiewicz – akordeon
- Przemysław Wojciechowski – akordeon
- Mateusz Konopelski – skrzypce
- Jan Czyżewski – altówka
- Radosław Jarocki – altówka
- Tomasz Karwan – altówka
- Dominik Frankiewicz – wiolonczela
- Miłosz Pękala – perkusja
- Tamara Kurkiewicz – perkusja
