Filmem Otwarcia 32. Warszawskiego Festiwalu Filmowego jest hiszpańsko-argentyński paradokument w reżyserii Gastóna Duprata.
Sekcja:
Film Otwarcia
Opis:
Daniel Mantovani otrzymuje Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Jego przemówienie jest na tyle specyficzne, że dopiero po dłuższej chwili wywołuje brawa. Po pięciu latach Daniel ograniczył swoją twórczość praktycznie do zera, odmawia zaproszeń, zaszył się w swoim barcelońskim biurze. Pozytywnie odpowiada dopiero na zaproszenie z rodzinnego Salas. Szybko okazuje się, że jednak miał rację unikając spotkań: już w samolocie wzbudza sensację, a na miejscu czeka na niego niezorganizowany wysłannik z miasteczka w rozpadającym się samochodzie. W Salas też nie wszyscy przywitają go z otwartymi rękoma: unikał tam wizyt od 40 lat, a w swoich książkach umieszczał postacie wyśmiewające postawy swoich dawnych sąsiadów. Znajdzie co prawda również uroki miasteczka, także te kobiece, ale to tylko zaogni sytuację.
Wrażenia
Pełny ironii, dowcipu, ale też głębszych przemyśleń paradokument. Ponieważ jak to mówi bohater „rzeczywistość nie istnieje” – widz ma problem żeby odróżnić fakty od fikcji. To, że nie łatwo być sławnym człowiekiem to oczywiste, ale to że jest to niebezpieczne, może nawet śmiertelnie, to odkrycie tego filmu.
To sztuka zrealizować film, w którym każda pojedyncza scena jest wciągająca i pasuje do całości. Powoli zamyka to cały film, podzielony na kilka rozdziałów. Od śmiechu powstrzymuje nas jedynie obawa, że mogło się coś takiego wydarzyć w rzeczywistości.
Polecany dla:
- byłych i potencjalnych laureatów poważnych nagród
- burmistrzów i prezydentów małych miejscowości
- warszawskich „słoików”, którzy nie odwiedzają swoich rodzimych miejscowości
- właścicieli zdezelowanych aut
- Maradony, Papieża Franciszka i Messiego
Ocena
7/10
Zwiastun:
EL CIUDADANO ILUSTRE – TRAILER OFICIAL
