Niemiłość

Niepowtarzalna okazja do obejrzenia przedpremierowo najnowszego filmu twórcy słynnego „Lewiatana”.

Andriej Zwiagincew ma już uznaną markę wśród polskich widzów. Może dlatego, że jego film walczył o oscarową statuetkę z „Idą”. A może bardziej dlatego, że jest to kino poruszające dobrze nam znane problemy. Bez zbędnych atrakcji, w tempie zbliżonym do codzienności. Dużo gorzej reżyser ma w swoim kraju, wielokrotnie oskarżany jest o antyrosyjskość, co też ma odniesienie do naszych realiów gdzie zarzuty o antypolskość jakże często się pojawiają. Najnowszy film Zwiagincewa również nie miał łatwo – problemy z dofinansowaniem jednak nie zniechęciły reżysera. „Niemiłość” została doceniona na Festiwalu w Cannes, a rosyjscy decydenci nie mieli innego wyjścia niż zgłosić go jako kandydata do Osarów. Z dużymi szansami, bo zarzuty o krytykę rosyjskiej rzeczywistości są tym razem zupełnie chybione. „Niemiłość” opowiada historię uniwersalną, dotykającą współczesnego kryzysu rodziny i zagubienia dzieci w obliczu konfliktu rodziców.

Bohaterami filmu są: Żenia i Borys, których małżeństwo dogorywa. Ostatnie formalności i uwolnią się od siebie próbując szczęścia w nowych związkach. Pozostały tylko takie „drobnostki” jak sprzedaż mieszkania, czy też … opieka nad synem. Losem chłopca mało kto się przejmuje, a scena gdy oglądamy jego stan psychiczny jest poruszająca. Zresztą jedna z niewielu, w której występuje, bo dziecko w tym filmie jest potraktowane tak jak w rozbitej rodzinie: praktycznie go nie ma. Do pewnego czasu, gdy jego sprawa stanie się pierwszoplanowa.

Zwiagincew nie zmienia stylu. Fabuła prowadzona jest początkowo w wolnym tempie. Reżyser nie zdradza wszystkiego co się wydarzyło, wielokrotnie widz musi się tego domyślać na podstawie tylko zawoalowanych sugestii zawartych w pojedynczych scenach. To kina wymagająca dla widza, ale ma w sobie ten magnes, który mimo tego powoduje zainteresowanie szerokiej publiczności.