Okruchy

Zbiór różnorodnych opowiadań, który warto przeczytać …. trzy razy.

Pozostawiony na stole, na kolorowej ceracie, okruch z chleba, z tak specyficznej perspektywy obserwuje otaczającą rzeczywistość.

„Okruchy” Stanisława Beniowskiego to zbiór kilkudziesięciu, kilku- lub góra kilkunastostronicowych opowiadań.

Wyróżniają się przede wszystkim różnorodnością. I to zarówno gatunkową, jak i tematyczną, a nawet czasową i lokalizacyjną. Są tutaj opowiadania abstrakcyjne, fantastycznonaukowe, miłosne nawet erotyczne, społeczne, przygodowe, podróżnicze, kryminalne, a wręcz horrorowe. Obejmują okres pięciu stuleci, od czasów średniowiecza, niedawną przeszłość, po bliską przyszłość. Odnoszą się do rozmaitych aspektów ludzkiego życia: rodziny, władzy, pracy, wojny, żądzy, miłości, stosunków społecznych.

Są opowiadania śmieszne i straszne, smutne i wesołe, realne i absurdalne. Dzieją się na pięciu kontynentach, chociaż dominuje jako miejsce akcji terytorium Europy Środkowo-Wschodniej, a głównie Polski. Dzięki temu można uwierzyć w wyznanie pisarza, który utrzymuje iż wszystkie dotyczyły jego rodziny. Ten wspólny mianownik można dostrzec w opowiadaniach. Niby każde jest o czymś innym, a czasami jakieś wspólne nawiązanie można odnaleźć. To dodatkowe wyzwania dla czytelnika, jednak ubogacające lekturę.

Stanisława Beniowskiego do pisania książek zachęcił okres pandemii. Widać, że nie jest pisarzem doświadczonym, ale ma niezwykły talent pisarski i wykorzystuje doświadczenie z innych aspektów życia. Najbardziej widoczne jest to w tematyce związanej z informatyką, z która autor był zawodowo związany. Ma niezwykły dar do szybkiego zawiązania akcji, błyskawicznej charakterystyki swoich bohaterów – a to cechy niezbędne przy krótkich historiach.

Sam autor w spisie treści zachęca do czytania opowiadań w różnej kolejności. Zapewne to generuje inny odbiór. Jak kogoś zauroczy styl i tematyka nie będzie miał zawahań po sięganie po tą pozycją wiele razy.