Olga Tokarczuk otrzymała wczoraj tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego.
Olga Tokarczuk:
Dzisiejszy moment, kiedy tu stoję przed Wami, jest wyjątkowy w całym moim życiu. To uznanie mojej pracy przez najważniejszą dla mnie uczelnię, moją Alma Mater.
Prof. Alojzy Z. Nowak, rektor UW:
Oryginalna i niepowtarzalna twórczość Olgi Tokarczuk stanowi uzupełnienie spojrzenia naukowego na świat. Jesteśmy dumni, że noblistka jest absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego. Nadanie jej tytułu doktora honoris causa to szczególna chwila dla społeczności naszej uczelni.
16 grudnia 2020 roku Senat UW przyznał przez aklamację Oldze Tokarczuk tytuł doktora honoris causa UW. Ze względu na pandemię organizacja uroczystości została przesunięta w czasie.
23 lutego 2022 roku, Olga Tokarczuk dołączyła do grona noblistów związanych z Uniwersytetem Warszawskim. Studiowali tu m.in: Henryk Sienkiewicz, Czesław Miłosz, Józef Rotblat, Leonid Hurwicz i Manachem Begin.
Olga Tokarczuk
jest absolwentką Wydziału Psychologii UW, a zdobyte wykształcenie wpłynęło na jej twórczość literacką. Pisarka, poetka i eseistka – autorka opowiadań i powieści takich jak: Podróż ludzi księgi, Prawiek i inne czasy, Bieguni” czy Księgi Jakubowe.
Jej dzieła dotychczas przetłumaczono na 193 języki obce.
Za swoje publikacje wielokrotnie otrzymywała najważniejsze wyróżnienia krajowe i międzynarodowe – Nagroda Literacka Nike, Paszport „Polityki”, Nagroda Vilenica, The Man Booker International Prize czy Nagroda Nobla w dziedzinie literatury. Honorowa obywatelka Warszawy i Krakowa, doktor honoric causa Uniwersytetu Wrocławskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Doktorat
Wniosek o nadanie doktoratu honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego został złożony przez Wydział Polonistyki i Wydział „Artes Liberales”.
Promotorem doktoratu został prof. Andrzej Mencwel z Wydziału Polonistyki.
Dorobek Olgi Tokarczuk recenzowali:
- prof. Schamma Schahadat z Uniwersytetu w Tybindze,
- prof. Ryszard Koziołek, rektor Uniwersytetu Śląskiego
- prof. Inga Iwasiów z Uniwersytetu Szczecińskiego.
Prof. Ryszard Koziołek:
Kiedy na początku lat 90. Olga Tokarczuk pojawiła się na scenie literackiej, wielu krytyków poczuło się zdezorientowanych, jakby stanęli wobec nowego, nieznanego świata. Humanistyka akademicka koncentrowała się wówczas na języku. (…) Rzeczywistość jako odniesienie wypowiedzi nie była zbyt interesująca, a obecność rzeczywistości duchowej w języku literackim wydawał się jakimś zabobonem paranaukowym.
Per Wästberg z Akademii Szwedzkiej, w mowie uzasadniającej przyznanie doktoratu:
Polska literatura błyszczy w Europie – ma w swoim dorobku już kilka Nagród Nobla, a teraz przyszła pora na kolejną, tym razem dla pisarki o światowej renomie i rozległym wachlarzu zainteresowań.
Prof. Inga Iwasiów z Uniwersytetu Szczecińskiego:
Całość dorobku Olgi Tokarczuk można potraktować jako pracę na rzecz słyszalności czy, używając terminologii uniwersyteckiej – reprezentacji”.
Metodologią Olgi Tokarczuk jest doświadczenie poddawane licznym próbom. Narzędziami – powieści, eseje, opowiadania, przesunięte gatunki, hybrydy, mozaiki, sylwy, polifonie, sprawdzana od trzydziestu lat ich przydatność. Koronnym tematem – świat, z którego wydziela się najważniejsze składniki, nie ustając w pracy wskazywania ognisk bólu i nadziei. Ideą – zobaczenie wszystkiego naraz, zwyczajnego i dziwnego, przeszłego i przyszłego.
Uroczystość
wręczenia tytułu Oldze Tokarczuk
