W piątek, 17 kwietnia, w Centrum Myśli Jana Pawła II przy Foksal 11 odbyła się premiera sztuki Magdaleny Mroszkiewicz „Kandydat”.
Był to jednocześnie pierwszy pokaz możliwości nowej warszawskiej grupy teatralnej – powstałego w ubiegłym roku Teatru Podaj Dalej, który współtworzą reżyser i aktor Witold Bieliński, aktorzy Jarosław Gruda, Bartosz Dermont i Krzysztof Krupiński scenograf i kostiumograf Beata Dąbska oraz Magdalena Mroszkiewicz – dramatopisarka i aktorka.
Premierę objął swoim honorowym patronatem Marszałek Województwa Mazowieckiego, Adam Struzik
Sztuka „Kandydat”, choć powstała cztery lata temu, jest obecnie (podczas trwającej w najlepsze kampanii wyborczej) bardzo aktualna. Opowiada o dwojgu ludzi pragnących zaistnieć w świecie wielkiej polityki – dziennikarce Wiktorii Skowrońskiej (Mroszkiewicz) i specjaliście do spraw wizerunku i PR Miłoszu Miłoszu (Dermont).
Aby urzeczywistnić swój cel wplątują w swoje machinacje poczciwego, aczkolwiek porywczego rolnika Seweryna Wysockiego (Gruda), bohatera z czasów niedawnej powodzi (zasłużył się lokalnej społeczności przekazując na cele społeczne znaczną część pieniędzy zainkasowanych od ubezpieczyciela). Wysocki początkowo nie chce angażować się w politykę, ale – umiejętnie kuszony, namawiany, a wreszcie i szantażowany – nie tylko zgadza się na udział w proponowanej przez cwany duet grze, ale i sam awansuje z pionka na pełnoprawnego gracza.
Brzmi to wszystko bardzo poważnie, ale „Kandydat” to komedia. Cel, jaki przyświeca twórcom Teatru Podaj Dalej to rozmawiać z widzami właśnie za pomocą śmiechu, którego zadaniem nie jest wykpiwać i ośmieszać, ale żartobliwie pokazywać absurdy rzeczywistości, w której przyszło nam żyć.
Artyści teatru za motto swojej działalności uznają słowa wypowiedziane przez Louisa de Funesa, żyjącego w latach 1914-1983 wybitnego francuskiego aktora komediowego: „Śmiech jest dla duszy tym samym, czym tlen dla płuc”. Śmiech w wydaniu Teatru Podaj Dalej to jednak nie sitcomowy rechot, ale przyczynek do całkiem poważnej rozmowy o rzeczywistości.
Po piątkowej premierze odbyła się dyskusja zatytułowana „Nieważne ile władzy ci dają, ważne jak z niej korzystasz”, w której wzięli udział polityk Paweł Kowal, reżyser i dramaturg Feliks Falk, rektor Akademii Polonijnej w Częstochowie ksiądz Władysław Majkowski oraz publicysta ksiądz Andrzej Luter. Dyskusję poprowadziła znana dziennikarka Brygida Grysiak.
Magdalenie Mroszkiewicz, autorce sztuki, udało się uniknąć pewnej pułapki – choć w tekście nie brakuje słów, które znamy z programów informacyjnych (jak choćby „melduję wykonanie zadania”, czy też aluzje, że nielegalnego nagrania zapewne dokonali kelnerzy, to jednak żadna z postaci sztuki nie przypomina nikogo rodem z bieżącej polityki, nie ma żadnych wątpliwości, że na scenie obcujemy z artystycznie przetworzoną rzeczywistością, a nie z ubraną w teatralne szatki publicystyką „z kluczem”.
To zdecydowanie walor przedstawienia, podobnie jak pełne swady aktorstwo wszystkich wykonawców, oraz muzyka Tomasza Bielińskiego, która świetnie podkreśla charakter dziejących się na scenie wydarzeń.
Reżyser Witold Bieliński, występując przed przedstawieniem zapowiedział, że spektakl trwać będzie godzinę i dwadzieścia minut, chyba, że zgromadzona publiczność wydłuży go brawami. Publiczność nie zawiodła. Spektakl trwał o kilka minut dłużej, a wszyscy widzowie bawili się doskonale.
