Strzępy

Straszna choroba, która nie zabija.

Syn profesora architektury dostrzega podejrzane zachowania ojca, do którego jest bardzo przywiązany.

Sytuacja przedstawiona w filmie jest przerysowana, gdyż ma oddawać skalę tragedii rodzinnej jaką doświadczyć można w podobnych przypadkach. Najdrobniejszy błąd spowodowany sentymentem do najbliżej osoby przynosi niewyobrażalnie tragiczne konsekwencje. Trudno zaakceptować decyzje podejmowane przez bohatera, można je zrozumieć jedynie w przypadku uwzględnienia zbyt silnej więzi rodzicielskiej. Choroba niszczy nie tylko samego chorego, ale głównie najbliższą rodzinę.

W filmie ukazano bez niedopowiedzeń skalę zmagań z chorobą. Konsekwencją są sceny drastyczne, na granicy wytrzymałości widza, aczkolwiek momentami zbyt dosłowne. Nie jest to seans łatwy i przyjemny. Próby zmiękczenia atmosfery w wątkach z córką schodzą na dalszy plan. Pozostaje silnie pesymistyczne przesłanie, wzmocnione sekwencją finałową. Dla widza, który zetknął się z podobnymi sytuacjami to coś w rodzaju katharsis. dla innych momentami szok i niedowierzanie.

Uzyskanie zamierzonego efektu to wynik dopracowanej realizacji. Szczególnie warte odnotowania jest wiarygodne, ale jednocześnie stonowane aktorstwo. Udało dzięki temu zbalansować postacie pierwszoplanowe (ojciec-syn) z drugoplanowymi (żona-córka). Nie przypadkowo kobieta reżyser, brawurowo debiutująca tak wymagającym scenariuszem, ukazuje silny wpływ sytuacji na osoby niedotknięte bezpośrednio chorobą. Dopracowano również podkład dźwiękowy – zaletą jest że film nie epatuje nawet w tragicznym finale zbyt silną muzyką.

Nie jest wdzięcznym obowiązkiem polecać tego typu film. Może lepiej żyć w nieświadomości mając nadzieję, że tego typu przypadki dotkną innych. Jednak siła przekazu kina wymaga poruszania także takich trudnych tematów.

Produkcja będzie do obejrzenia podczas Warszawskiego Festiwalu Filmowego w poniedziałek 17 października o godz. 18.30 oraz w ostatnim dniu festiwalowym w niedzielę 23 października o godz. 16.00. Dzień wcześniej może uzyskać również uznanie jurorów Konkursu Międzynarodowego. Zapewne pojawi się również w regularnej dystrybucji kinowej, jednak obejrzenie podczas specyficznej atmosfery warszawskiego święta kina jeszcze wzmacnia i tak silny przekaz.

rok: 2022
produkcja: Polska
festiwale: Warszawski Festiwal Filmowy 2022 – Konkurs Międzynarodowy
gatunek: dramat