Ostatni film reżysera Krzysztofa Krauze i operatora Krzysztofa Ptaka. Laureat Srebrnych Lwów na tegorocznym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.
Konsekwencje ludobójstwa w Rwandzie dokonanego 23 lata temu przez plemię Hutu na ludności Tutsi widziane z polskiej perspektywy. To nie jest film o tym, co się wówczas wydarzyło. To film, o tym co się wydarzyło później, ale może wydarzyć w każdym czasie, w każdym miejscu. Bo taka okrutna jest natura człowieka ogarniętego nienawiścią i przesiąkniętego zgubnymi ideologiami. Wyraźne są w filmie Krzysztofa Krauze również nawiązania do współczesnych dyskusji odnośnie roli współczesnej Europy w rozwiązywaniu konfliktów zbrojnych w innych częściach świata oraz podejścia do ludzi obciążonych traumą tragicznych, wojennych przeżyć.
Fabuła filmu stanowi wyzwanie dla widzów. Jest niejednoznaczna, pełna przeskoków, a nawet sprzeczności. Trudno przejść obojętnie wobec opowiadanej historii, ale nie łatwo też zrozumieć postawy bohaterów, także tych będących ofiarami. Jest to zamierzonym zabiegiem twórców filmu, pokazującym niemożność zrozumienia świadków tak tragicznych wydarzeń. Przykład ludobójstwa w Rwandzie jest tutaj także przyczynkiem do ukazania skali problemu współczesnej masowej emigracji z rejonów ogarniętych konfliktami.
Uniwersalność opowiadanej historii wybrzmiewa bardzo mocno. Twórcy nie chcieli opowiadać o podłożu masakry z 1994 roku, czy też szukać przyczyn tak strasznego okrucieństwa. Bardziej wskazują na podłoże zła, które tkwi w ludzkiej naturze. „Wczoraj my, dzisiaj wy, a jutro nie wiadomo kto ...” – tłumaczy motywację swoich działań jeden ze zbrodniarzy.
Wyzwanie zrozumienia fabuły współgra ze specyficzną realizacją. Szczególnie zdjęcia i montaż są narzędziem do podkreślenia niejednoznaczności opowiadanej historii: różne perspektywy kamery, nieostrości, zbliżenia ujęć przyrodniczych, wydłużanie scen, wplatane retrospekcje. Wszystko to ma swój cel, ale odgadnąć intencje twórców zbyt często stanowi przekraczające możliwości widza wyzwanie. Tylko z tą świadomość można rozkoszować się ostatnim filmem Krzysztofa Krauze i Krzysztofa Ptaka.
