Spektakl Nowego Teatru ze Słupska zainaugurował pokazy 44. Warszawskich Spotkań Teatralnych.
Rekonstrukcja wydarzeń z wycieczki harcerskiej z 1948 roku.
Fabuła przenosi widza do wydarzeń z czasów już można powiedzieć historycznych. Atmosfera po zakończeniu II Wojny Światowej była specyficzna. Z jednej strony ulga po tragicznym okresie okupacji, z drugiej najbardziej ponury okres komunizmu w Polsce. Brak uregulowań, procedur, pościg za łatwym zarobkiem, rodzące się dopiero struktury władz lokalnych. Jednak tragiczne wydarzenia, o których opowiada w swoim spektaklu Teatr ze Słupska mają swoje uniwersalne podłoże. Podobne tragiczne wydarzają się także współcześnie, w krach o ugruntowanych normach zachowań.
Wiedza o tragedii na Jeziorze Gardno jest mało znana. Wówczas władze utrzymywały w tajemnicy podobne wydarzenia, aby nie burzyć wizji budowy komunistycznego raju. Po upadku komuny od tragedii upłynęło na tyle dużo czasu, że pamięć o niej pozostała co najwyżej w lokalnej świadomości i przede wszystkim sercach najbliższych ofiar tej tragedii. Samo więc podjęcie tej tematyki przez Teatr im. Witkacego zasługuje na uwagę. Ważne jest, aby współczesny teatr przypomniał sobie o misji do której został stworzony, a nie tylko do szokowania i obrażania innych. Przypomnienie bowiem takiej tragedii ma swój aspekt edukacyjny: nakazuje tworzyć precyzyjne procedury, przestrzegać ich, uczyć odpowiedzialności za młodych ludzi. Nauka przydatna w każdym ustroju, pod każda szerokością geograficzną.
Wybór tematu to tylko początek sukcesu tego przedstawienia. Jeszcze ciekawsza jest forma. Co prawda nawiązuje ona muzycznie i obrazkowo do czasu wydarzeń. Jednak narracja bardziej przypomina bardzo popularne współcześnie podcasty kryminalne. Żywa fabuła, rozpisywanie ról, inscenizacja, wizualizacje, oszczędna scenografia, podkład muzyczny. Niezwykłe są również interpretacje popularnych wówczas przebojów muzycznych.
Dwa pokazy na Warszawskich Spotkaniach Teatralnych zgromadziły komplet publiczności. Stołeczny przegląd najciekawszych spektakli teatralnych z Polski jest często jedyną okazją zobaczenia ciekawych wydarzeń tworzonych w pozawarszawskich teatrach. Stąd tak ważny jest odpowiedni dobór repertuar. Pierwszy tegoroczny spektakl daje nadzieję, że będzie z tym lepiej niż w poprzednich, upolitycznionych światopoglądem organizatorów, edycjach.
- reżyseria, muzyka: Tomasz Man
- scenografia: Anetta Piekarska-Man
- wizualizacje: Zuzanna Piekarska
- opieka wokalna: Agata Walczak
- aranżacja utworów muzycznych: Cezary Reinert
- obsada: Mariusz Bonaszewski, Bożena Borek, Anna Grochowska, Katarzyna Pałka
- muzycy: Maciej Młóciński – kontrabas, Cezary Reinert – fortepian
