Akademickie Mistrzostwa Warszawy i Mazowsza 2014/2015 w Aerobiku Sportowym

W minioną niedzielę 12.04.2015 na Hali Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego odbyły się Akademickie Mistrzostwa Warszawy i Mazowsza w Aerobiku Sportowym.  W zawodach wystartowało 45 zawodników i zawodniczek z 4 uczelni warszawskich. AMWiM otworzyły sezon startowy w tej dyscyplinie w tym roku akademickim, a już za 2 tygodnie zawodnicy będą mierzyć swoje siły na Akademickich Mistrzostwach Polski w Katowicach.

Aerobik Sportowy jest mało popularną dyscypliną w naszym kraju, tylko Akademicki Związek Sportowy umożliwia zarówno trenowanie jak i rywalizację w tej wyczynowej formie fitnessu. Zawodnicy startują w 4 konkurencjach: solistki, soliści, pary mieszane i trójki. Podczas zawodów, zawodnicy prezentują układ choreograficzny, w którego skład wchodzi przeważnie od 20 do 30 elementów z grupy skoków, pompek, szpagatów czy siły statycznej.  Zawodników oceniają trzy grupy sędziów oraz sędzia główny czuwający nad poprawnością przebiegu zawodów.

Najbardziej istotną oceną z punktu widzenia tego sportu jest nota aerobikowa, na którą wpływ ma wydolność zawodnika na planszy, mierzona m.in. szybkością i dynamiką ruchu, co wiąże się głównie z tempem muzyki, zakresem ruchu, wysokością skoków, trudnością wykonywanych elementów i przejść pomiędzy nimi, intensywnością choreografii czy szybkością poruszania się po planszy o wymiarach 7mx7m. Na ocenę tę ma również wpływ kondycja zawodnika a dokładnie zestawienie intensywności i poprawności wykonywania całego układu od pierwszych sekund do samego końca prezentacji. Sędzia aerobikowy zwraca również uwagę na wszechstronność zawodnika, co oznacza równowagę pomiędzy ilością wszystkich grup elementów w układzie, gdzie premiowane są skoki oraz elementy siłowe. W tym roku mieliśmy przyjemność oglądać nieczęsto widywane na zawodach w konkurencji kobiet pompki na jednej nodze i jednej ręce, jak również skoki szpagatowe z lądowaniem do pompek poprzedzonym o obrót tułowia w pionie lub poziomie.

Ocena techniczna jest oceną bardzo precyzyjną, wyliczaną wręcz z kalkulatorem przez sędziego, który ocenia wszystkie wprowadzone na kartę zawodnika elementy/figury. Aby zawodnik został sklasyfikowany,  ma obowiązek wykonać przede wszystkim compulsory (są to cztery pajace, cztery pompki i cztery wymachy nóg) jak również obligtory (po jednym elemencie z grupy skoków, szpagatów, pompek i siły statycznej). Zawodnicy umieszczają w swoich układach dodatkowe elementy, które również są punktowane i podnoszą poziom techniczny całej kompozycji. Wszystkie wprowadzone w kartę startową elementy muszą być wykonane „czysto” – drobny błąd typu: zachwianie się, lądowania po skokach do zbyt niskiej pozycji, brak wystarczającego zakresu w skokach szpagatowych czy nawet asynchrony czasowe elementów w układzie zespołów powoduje obniżenie wyjściowej wartości elementu lub wręcz niezaliczenie elementu (0 pkt).

Bardzo trudne zadanie w swojej ocenie ma sędzia artystyczny – ilość elementów, które bierze pod uwagę jest ogromna. Główną składową jego oceny jest choreografia, na którą składają się dziesiątki kroków o charakterze aerobikowym (kroki bardzo obszerne, skoczne, wymagających silnych nóg, pozwalające kilkoma odbiciami przemieścić się przez całą szerokość planszy – to właśnie te kroki, ich szybkość, wysokość i dynamika, najbardziej pokazują kondycję zawodnika, który w ciągu tych 2 minut na planszy nie powinien ani na sekundę zwolnić czy zatrzymać się). Kroki te utrudnione są mocną i obszerną pracą rąk, każdy krok wymaga zmiany pozycji ułożenia ramion co dodatkowo utrudnia przemieszczanie się zawodnikowi. Cała choreografia musi być wykonana „w muzyce” co oznacza poruszanie się w rytmie charakterystycznego bitu muzyki aerobikowej, w tempie średnio na poziomie 150bmp. Sędzia artystyczny ocenia również wykorzystanie planszy, im większą powierzchnię planszy zajmie/przejdzie zawodnik podczas 2 minut układu, tym lepiej. Aby część artystyczna była również miła dla oka, ocena artystyczna uwzględnia również „czystość” układu – zarówno dotyczy to poprawności wykonania elementów jak również ogólnie prowadzonego ruchu przez zawodnika (nogi proste w kolanach, palce stóp obciągnięte, plecy proste, głowa wysoko) – na planszy liczy się prezencja.  Kompozycja choreografii powinna odzwierciedlać charakter muzyki. Układy zespołów oceniane są również pod kątem interakcji między zawodnikami na planszy, ich wzajemnego przemieszkania się jak również ich interpretacji muzyki – choreografia powinna być innowacyjna, oryginalna, powinna zaciekawić i zaintrygować widza.

 

Dyscyplina ta choć bardzo niszowa w Polsce, jest dyscypliną bardzo widowiskową – znaczna większość zawodników ma wcześniejsze przygotowanie gimnastyczne, akrobatyczne czy taneczne, co umożliwia im rozwijanie swoich dotychczasowych umiejętności, a jednocześnie ich poszerzanie o siłę dynamiczną czy statyczną.

Wyniki najlepszych zawodników w tegorocznych AMWiM poniżej:

JEDYNKI KOBIET

1             Magdalena Lis   ALK

2             Karolina Ziętek SGGW

3             Ilona Senderek PW

JEDYNKI MĘŻCZYZN

1             Patryk Jaworski                PW

2             Rafał Rudniewski            UW

3             Michał Puchalski              UW

PARY

1             Karolina Ziętek, Kacper Gut        SGGW

2             Magdalena Lis, Sargis Manukyan             ALK

3             Ewa Waszczuk, Arkadiusz Hryb PW

TRÓJKI

1             Jan Kocoń, Maciej Miecznikowski, Michał Miecznikowski            PW

2             Ilona Senderek, Kinga Wesołowska, Patryk Jaworski     PW

3             Katarzyna Staszkiewicz, Aleksandra Brodowska, Aneta Kajda    UW

KLASYFIKACJA DRUZYNOWA

1. Politechnika Warszawska (PW)

2. Szkoła Głowna Gospodarstwa wiejskiego w Warszawie (SGGW)

3. Akademia Leona Koźmińskiego (ALK)

4. Uniwersytet Warszawski (UW)

Sędziowie

S. Główny Natalia Puciłowska

S. Aerobikowy 1: Oliwia Zbieć

S. Aerobikowy 2: Tomasz Choiński

s. Techniczny: Izabela Polkowska

s. Artystyczny: Joanna Rymer