120 lat gmachu Politechniki Warszawskiej

14 XII 1902 r. odbyła się inauguracja zajęć w nowym gmachu Instytutu Politechnicznego im. Mikołaja II w Warszawie.

Gmach główny Instytutu Politechniczny na początku swego istnienia – Warszawski Instytut Politechniczny im. Cesarza Mikołaja II (Politechniki Warszawskiej) przy pl. Politechniki w Warszawie

Poprzednikami dzisiejszej Politechniki były:

1. Szkoła Przygotowawcza działająca w latach 1826–1831,
2. Instytut Politechniczny im. Cara Mikołaja II działający w latach 1898–1914,
3. Politechnika Warszawska od 1915 do 1939,
4. Państwowa Wyższa Szkoła Techniczna działająca w czasie okupacji 1942–1945,
5. Politechnika Warszawska od 1945 r.

Komitet Budowy szkoły politechnicznej prowadził działania mające na celu wybudowanie nowego budynku dla Instytutu. Za najlepszą lokalizację uznano duży plac u zbiegu ulicy Polnej i Nowowiejskiej, położony na ówczesnym południowym końcu miasta.

Politechnika Warszawska – gmach główny w 2022 r.

Zarząd Miasta Warszawy podarował Instytutowi te tereny o powierzchni
70 000 m² i wartości miliona rubli, które wcześniej planowano na „zieleniec”.

W miejscu tym wcześniej zostały zorganizowane dwie największe w ówczesnej Europie Wystawy Higieniczne (w 1887 r. oraz 1896 r.). Plac po ostatniej z Wystaw w 1896 r. pozostał podniesiony o łokieć. Drewniana hala gimnastyczna z czasów Wystaw została zaadaptowana na pomieszczenia mieszkalne dla służb politechnicznych.

Podarowane tereny to dokładnie ten fragment Warszawy, w którym do dziś znajduje się główny kompleks budynków Politechniki.

Instytut miał początkowo trzy wydziały:

• Mechaniczny,
• Chemiczny
• Inżynieryjno-Budowlany.

Zajęcia rozpoczęły się 5 września 1898 r. Kadrę naukową stanowili głównie Rosjanie. Polaków przyjmowano niechętnie i praktycznie nie osiągali ważniejszych stanowisk.

Gmach Politechniki Warszawskiej – widok przez Plac Politechniki z ulicy Nowowiejskiej

fot. MPawlik