Jacek Kuroń. Legendarny polityk – niezwykle popularny, bijący rekordy zaufania wśród Polaków.
Jednocześnie postać niejednoznacznie oceniania. I nie spełniona politycznie z uwagi na swój start w wyborach prezydenckich. To także człowiek doświadczony przez los, chyba najbardziej z polityków obozu solidarnościowego.
Po latach od jego śmierci Teatr Powszechny – „teatr, który się wtrąca” przybliża postać Jacka Kuroniu w przedstawieniu teatralnym. Jak się okazuje także budzącym różne opinie.
Gosia:
„Kuroń. Pasja wg św. Jacka” to podróż z Jackiem przez jego życie prywatne, społeczne i polityczne.
Aktorski majstersztyk.
Scenografia i muzyka dopełniają całości.
Andrzej:
Zaczyna się znakomicie: współczesny kontekst, znakomity sposób z umiejscowieniem aktorów, zajmujący dialog. Wszystko zaczyna psuć pojawienie się aktora-Kuronia. Jak można opowiadać historię Kuronia grając jak … nie on? Przecież jego zachowanie, gestykulacja, temperament były nierozerwalnie związane z jego działalnością, miłością, czy chociażby uporem. To tak jakby zrobić spektakl o Michniku, który się nie jąka, Wałęsie który się nie awanturuje, albo Kaczyńskim który nie sepleni. Im dalej w spektakl jest jeszcze gorzej. Tragiczne wydarzenia z życia Kuronia przedstawione są powierzchownie. Brakuje emocji. Już nie tylko fatalnie grający Kuronia Oskar Stoczyński zawodzi, ale reżyseria i scenariusz. Spektakl nie ma przesłania, ani dla tych którzy Kuronia znali, ani dla tych którzy chcieliby poznać poprzez teatr jego fenomen. Zmarnowany temat. Teatr, „który się wtrąca” poległ na całej linii, bo do biografii Jacka Kuronia zwyczajnie się NIE wtrącił … I jeszcze ten tytuł …
Opis ze strony Teatru Powszechnego:
Jacek Kuroń – legenda opozycji, dysydent, lewicowy polityk, działacz społeczny, współtwórca polskiej transformacji, ale też postać niesłusznie zapomniana we współczesnej debacie publicznej. Najnowsza sztuka Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk ukazuje wydarzenia z jego życia zatopione – dosłownie i w przenośni – w okrutnym, czasem zabawnym świecie nieistniejącej powieści Pasja według św. Jacka. Fakty, mity i wspomnienia dotyczące tytułowego bohatera zestawione są tu z pytaniem, jak bardzo manipulujemy dziś słowami i sposobem opowiadania o naszej wspólnej (także całkiem niedawnej) historii. Opowieść o Jacku Kuroniu nie rości sobie praw do przedstawienia biografii. Jest raczej próbą zmierzenia się z jego legendą i spuścizną; okazją do postawienia pytań o funkcjonowanie jego ideałów w dzisiejszym życiu społecznym i o cenę, jaką zapłacił, walcząc o ich zachowanie.
Twórcy:
- reżyseria – Paweł Łysak
- dramaturgia – Paweł Sztarbowski
- Scenografia – Robert Rumas
- kostiumy, reżyseria światła – Agata Skwarczyńska
- muzyka – Stefan Węgłowski
- układ tańca – Izabela Żak
- inspicjentka – Barbara Sadowska
