28 września 1939 (czwartek).
W godzinach rannych udaje się na dalsze pertraktacje z Niemcami delegacja wojskowa w składzie:
- gen. Tadeusz Kutrzeba,
- płk Aleksander Pragłowski,
- ppłk Marian Kułakowski
- płk dr Leon Strehloraz jako przedstawiciel władz cywilnych
- prezydent Starzyński w towarzystwie
- szefa służby zdrowia dr Konrada Orzechowskiego,
- szefa aprowizacji Felicjana Jabłońskiego
- i dyrektora Muzeum Narodowego dr Stanisława Lorentza.
W drugim rzucie udają się na rozmowę przedstawiciele wszystkich instytucji użyteczności publicznej w Warszawie, aby omówić sprawy swoich resortów przed przejęciem miasta przez administrację niemiecką.
Umowa kapitulacyjna zostaje podpisana o godzinie 13:00 na terenie fabryki „Skoda” na Rakowcu, ze strony polskiej przez gen. Kutrzebę w imieniu dowódcy Armii „Warszawa” a ze strony niemieckiej przez dowódcę 8 armii niemieckiej gen. Blaskowitza.
W warunkach umowy kapitulacyjnej dowództwo niemieckie gwarantuje zwolnienie do domu wszystkich szeregowych z załogi Warszawy, oficerowie mają pójść do niewoli. Ewakuacja kolumn wojska z miasta nastąpić ma w dniach od 30 września (godz. 12:00) do 3 października, kolejno z sektorów: Praga, Warszawa-Południe, Warszawa-Zachód, Warszawa-Północ.
Gen. Rómmel wysyła do Modlina, za zgodą Niemców, mjr dypl. Karola Riedla ze sztabu Armii „Warszawa” z instrukcjami dla gen. Thommée przerwania ognia i rozpoczęcia pertraktacji kapitulacyjnych na podstawie warunków kapitulacji Warszawy.
Zawieszenie broni w Modlinie zaczyna się 28 września o godz. 7.30.
- Gen. Rómmel wydaje rozkaz w sprawie układu kapitulacyjnego.
- Prezydent Starzyński odezwę do ludności w związku z przerwaniem obrony miasta oraz zarządzenie wykonania układu kapitulacyjnego.
- Komitet Obywatelski – odezwę w sprawie zachowania porządku w mieście.
- Komendant OPL m.st. Warszawy Kulski – wytyczne wykonawcze reorganizacji służb OPL zgodnie z zarządzeniem prezydenta Starzyńskiego.
Zanim odezwy te i zarządzenia dotrą do ludności panuje powszechna dezorientacja co do okoliczności i warunków zawieszenia broni. Pierwsze pogłoski o ostatecznej kapitulacji miasta powodują ogólne przygnębienie i rozgoryczenie w oddziałach wojskowych i wśród mieszkańców Warszawy.
