Niebieskie Chachary

Ruch Chorzów na Warszawskim Festiwalu Filmowym – ponad kibicowskimi animozjami.

Reżyser dokumentu w latach młodości, jak każdy chłopiec z jego okolicy, kibicował chorzowskiemu Ruchowi. Po latach przerwy wraca na stadion przy ulicy Cichej zafascynowany ruchem kibicowskim. Udaje mu się pozyskać zaufanie najważniejszych grup kibicowskich i przez dziesięć lat zbiera materiały do filmu. Nie brakowało w trakcie realizacji problemów: osobistych reżysera, a także obiektywnych (akcja policyjna przeciwko zorganizowanej grupie chuliganów Ruchu). Finalnie powstał znakomity film dokumentalny ukazujące niezwykle szerokie spektrum życia kibicowskiego. Co prawda dotyczy ono jednego klubu, ale każdy aktywny kibic dostrzeże w nim swoje własne przeżycia.

Film ukazuje codzienność najwierniejszych kibiców, dla których klub jest najważniejszy, jak to mówi jeden z kibiców do swojej sympatii: „na pierwszym miejscu jest Ruch, na drugim Ruch, na trzecim Ruch, a na końcu Ty”. Udało się w filmie ukazać trud wykonywania opraw, specyfikę meczów wyjazdowych, przyjacielską wyprawę do hiszpańskich przyjaciół z Madrytu, ale także ciemniejszy – nawet przestępczy aspekt działalności zorganizowanych grup kibicowskich. Nie brakuje fragmentów komicznych, także smutnych i typowo życiowych. Znakomicie oddany jest klimat meczów: głośne śpiewy, efektowne oprawy przygotowywane przez grupy ultras, zmienne losy sportowe (kilka lat temu Ruch walczył o kolejne mistrzostwo, żeby w ostatnim roku kręcenia filmu spaść z Ekstraklasy).

„Niebieskie chachary” to także znakomite dzieło pod względem artystycznym. Film ma znakomite tempo, idealnie dopasowano kolejne sceny, umiejętnie rozłożono akcenty, perfekcyjnie dobrano materiały kręcone przez 10 lat. Nawet osoby nie zainteresowane klimatami kibicowskimi odpierają film z wypiekami na twarzy. To także zasługa doskonałe montażu i ciekawych ujęć operatorskich. Prawdziwy majstersztyk sztuki tworzenia filmów dokumentalnych – nie mam tutaj ani jednej zbędnej sceny, czy nużącej minuty,

Podczas pokazów festiwalowych, nie zważając na miasto (w Warszawie oczywiście śląski Ruch nie jest specjalne lubiany), aktywnie uczestniczyli kibice legendarnego klubu wielokrotnego Mistrza Polski, a po projekcji głośne śpiewy kontynuowane były przez publiczność, co się zdarzyło po raz pierwszy w historii Warszawskiego Festiwalu Filmowego.

Do obejrzenia podczas Festiwalu:

w poniedziałek o godz. 14.00
w sobotę o godz. 21.00

Zwiastun:

Niebieskie Chachary/The Blue Skallywags_Trailer from Blue Dream Film on Vimeo.

Opis:

Dlaczego człowiek zostaje kibicem? Emocje, pasja, bycie we wspólnocie czy może wyjątkowa historia klubu? Co kieruje futbolowymi fanatykami? Cezary Grzesiuk przez dekadę filmował życie fanów Ruchu Chorzów. Wiele lat pracy dało możliwość sfotografowania zamkniętego środowiska piłkarskich fanatyków. Nie z boku, nie zza szpaleru policjantów, ale z samego środka stadionowego „młyna”. Umożliwiło to pokazanie jasnych i ciemnych stron kibicowskiego świata w Polsce i za granicą. Jednym z wątków filmu jest przyjaźń sympatyków Atlético Madryt i Ruchu Chorzów, innym chuligański kodeks przekazywany z ojca na syna. Przenikając przez różne grupy kibicowskie, reżyser oddaje głos fanom i fanatykom starając się znaleźć odpowiedź na pytanie, kim jest współczesny kibic.

Reżyser: Cezary Grzesiuk

Polski producent, reżyser oraz montażysta filmowy, urodzony w 1963 roku. Właściciel studia filmowego Blue Dream Film. Wykładowca w Krakowskiej Szkole Filmowej AMA. Pracował jako montażysta przy wielu znanych produkcjach filmowych, takich jak: „Skazany na bluesa” (2005), „Różyczka” (2010), „Imagine” (2012), „Pewnego razu w listopadzie” (2017). Dwukrotnie nagrodzony Złotym Lwem na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w kategorii montaż za filmy „Przystań” (1998) oraz „Ogniem i mieczem” (1999). W 2016 roku został odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.