Co się dzieje z człowiekiem tuż po śmierci? Dlaczego mózg funkcjonuje po ustaniu funkcji życiowych?
Na te egzystencjalne, ale również ważne medycznie pytania, odpowiedzi szukają młodzi adepci sztuki lekarskiej marząc o wielkiej karierze. Ich kuriozalny pomysł na eksperyment stanowi punkt wyjścia filmu. Nie trudno odgadnąć, że konsekwencje będą opłakane.
Fabularnie „Linia życia” jest powtórką produkcji z 1990 roku, która nawet była nominowana do Oscara za montaż dźwięku. Także najnowsza produkcja wyróżnia się w tym aspekcie. Ale również aktorsko jest poprawnie, dzięki czemu kibicujemy bohaterom, jakkolwiek nieroztropnie by postępowali.
Reżyser Niels Arden Oplev balansuje pomiędzy gatunkami rozpoczynając od popularnej w kulturze masowej problematyki „życia po życiu”, ocierając się o horror, kończąc moralitetem o potrzebie uzyskania przebaczenia od osób, które w przeszłości skrzywdziliśmy. Robi to jednak w subtelny sposób dzięki czemu jego film bardzo dobrze się ogląda.
Co prawda w efekcie zamiast odpowiedzi na egzystencjonalne pytania daje dawkę filmowych emocji, ale dobre i to.
